1. Stoomdestillatie zal het aminemengsel zeer slecht scheiden, vacuümdestillatie is de beste oplossing en gaat vrij snel in aanwezigheid van een sterk vacuüm.
2. Ik durf niet te liegen, maar voor zover ik me herinner is de uiteindelijke samenstelling van het "d-isomeer van tartraat" na een enkele scheiding van isomeren ongeveer 80-90 procent van het d-isomeer en de rest is het l-isomeer.
3. Ik maakte glas zonder scheiding van isomeren van een mengsel van alcohol en een kleine hoeveelheid water + extra componenten, ik kreeg een glazen monolithische massa, scheuren verschenen toen het volledig droogde, vooral als de kristallen werden gewassen met aceton (herhaal mijn fout niet), maar de massa bleef transparant. In mijn geval gebruikte ik geen glaswerk voor kristallisatie en andere nuances, ik besteedde 2-3 maanden aan de selectie van een techniek.
Vóór deze methode probeerde ik van een zoutsmelting monolithische stukken te maken, maar niet transparant, alleen vlekken van transparante kristallen. Er was een idee om zoiets als zonesmelten te doen.
Waarom moet ik je iets bewijzen? Ik deelde mijn ervaring, als je er niet in geïnteresseerd bent, is dat jouw persoonlijke zaak. Denk je echt dat ik jouw 250 gram nodig heb, het maakt me helemaal niets uit, ik rotzooi niet met kleinigheden. Consumenten geven geen objectieve beoordeling van de zuiverheid van stoffen, het is genoeg om hen te vragen wat beter is mephedrone poeder of een groot kristal, raad eens wat ze zullen antwoorden ... De helft van het effect van drugs (stimulerende middelen zeker) is hun uiterlijk)))
Ik vergeet bijna, als je van plan bent om in een vacuüm te destilleren, dan heb je zeker een spin nodig, omdat er licht kokende fracties afval zullen zijn, met behulp van een spin kun je de ontvangende kolf veranderen zonder de destillatie van de amine te stoppen, vergelijkbaar met een revolver, maar in plaats van patronen, kolven.
