Dekstrometorfan (DXM) & Fenibut
Dekstrometorfan (DXM) reçetesiz satılan öksürük ilaçlarında yaygın olarak bulunan bir bileşendir. Öncelikle beyin ve sinir sistemini etkileyerek çalışır. DXM ve aktif metaboliti olan dekstrorfan, beyindeki NMDA (N-metil-D-aspartat) reseptörlerini bloke eder. Bu reseptörler sinir hücreleri arasındaki sinyal iletiminde rol oynar ve öğrenme, hafıza ve ağrı algısında rol oynar. NMDA reseptörlerini inhibe ederek, DXM algıyı ve bilişi değiştirebilen dissosiyatif etkiler üretebilir.
DXM ayrıca sigma-1 reseptörlerinde bir agonisttir. Bu reseptörler, nörotransmitter salınımının modülasyonu ve nöroproteksiyon dahil olmak üzere çeşitli nörolojik süreçlerde rol oynar. Sigma-1 reseptörlerinin aktivasyonu ilacın psikoaktif ve nöroprotektif etkilerine katkıda bulunabilir.
DXM, ruh halinin düzenlenmesinde rol oynayan bir nörotransmitter olan serotoninin geri alımını inhibe eder. Beyindeki serotonin seviyelerini artırarak, DXM ruh halini değiştirici etkilere sahip olabilir ve belirli duygudurum bozukluklarının tedavisinde kullanılmasına katkıda bulunabilir. Ancak bu durum, diğer serotonerjik ajanlarla birlikte kullanıldığında serotonin sendromu riskini de artırmaktadır.
Son olarak, DXM opiat reseptörlerine, özellikle sigma-1 reseptörüne ve daha az ölçüde mu-opioid reseptörüne karşı zayıf bir afiniteye sahiptir. Önemli opioid benzeri etkiler üretmese de, bu etkileşim genel farmakolojik profiline katkıda bulunabilir.
Fenibut (β-Fenil-γ-aminobütirik asit) bir merkezi sinir sistemi depresanı ve anksiyolitiktir. Sovyetler Birliği'nde geliştirilmiştir ve bazı ülkelerde anksiyete, uykusuzluk ve diğer durumlar için reçeteli bir ilaç olarak kullanılmaktadır.
Fenibut öncelikle bir GABA B reseptör agonistidir. GABA (gama-aminobütirik asit) beyindeki ana inhibitör nörotransmitterdir. Fenibut, GABA B reseptörlerini uyararak nöronal uyarılabilirliği azaltır, bu da sakinleştirici ve anksiyolitik etkilerine yol açar. Bu etki, kas gevşetici ve antispastik bir ajan olan baklofen mekanizmasına benzer.
Ayrıca fenibutun GABA A reseptörleri için bir miktar afinitesi vardır, ancak bu etki GABA B reseptörleri üzerindeki etkisinden daha az belirgindir. GABA A reseptörlerinin modülasyonu, genel yatıştırıcı ve anksiyolitik etkilerine katkıda bulunur.
Beyindeki dopamin seviyelerini etkileyebilir. Striatumdaki dopamini arttırdığı gösterilmiştir, bu da nootropik (bilişsel arttırıcı) ve öforik etkilerine katkıda bulunabilir. Bu dopaminerjik aktivite, kötüye kullanım potansiyelinde de rol oynayabilir.
En azından fenibut, nöronal uyarılabilirliği azaltmaya yardımcı olan voltaj kapılı kalsiyum kanallarını bloke edebilir. Bu etki, genel sakinleştirici ve kas gevşetici etkilerine katkıda bulunabilir.
DXM ve fenibutun kombine edilmesi, çoklu nörotransmitter sistemleriyle etkileşimleri nedeniyle önemli ve potansiyel olarak tehlikeli etkilere sahip olabilir.
- Bilişsel Bozukluk: DXM ve fenibutun her ikisi de bilişsel işlevi etkiler. Bunların kombinasyonu kafa karışıklığının artmasına, hafıza bozukluğuna ve konsantrasyon güçlüğüne yol açabilir.
- Dissosiyatif ve Halüsinojenik Etkiler: DXM, özellikle yüksek dozlarda, dissosiyatif ve halüsinojenik etkiler üretebilir. Fenibut ile birleştirilmesi bu etkileri yoğunlaştırabilir ve potansiyel olarak ciddi oryantasyon bozukluğuna, görsel ve işitsel halüsinasyonlara ve gerçeklikten kopmaya yol açabilir.
- Artan Anksiyete ve Duygudurum Dalgalanmaları: Her iki madde de terapötik dozlarda anksiyeteyi azaltabilirken, kombinasyonları, özellikle yüksek dozlarda, paradoksal olarak anksiyeteyi artırabilir ve ruh hali değişimlerine neden olabilir. Bunun nedeni beynin nörotransmitter sistemlerindeki karmaşık etkileşimlerdir.
- Gelişmiş Sedasyon ve MSS Depresyonu: Hem DXM hem de fenibut yatıştırıcı özelliklere sahiptir. Bir araya geldiklerinde, bu etkiler önemli ölçüde artarak derin sedasyon ve CNS depresyonuna yol açabilir. Bu durum uyuşukluk, uyuşukluk ve motor koordinasyon bozukluğu ile sonuçlanabilir.
- Gastrointestinal Sorunlar: Bulantı, kusma ve diğer gastrointestinal rahatsızlıklar her iki maddede de yaygındır. Kombinasyonları bu sorunları daha da kötüleştirerek rahatsızlığın artmasına ve potansiyel dehidrasyona yol açabilir.
- Artan Öfori ve Bağımlılık Riski: Phenibut'un dopaminerjik aktivitesi ve DXM'in serotonini artırma potansiyeli birleşerek öfori hissini artırabilir. Bu artan öfori, psikolojik bağımlılık ve kötüye kullanım riskini artırır.
- Solunum Depresyonu Riskinde Artış: Yüksek dozlarda DXM ve fenibut solunum sistemini baskılayabilir. Birlikte alındıklarında, hayatı tehdit edebilecek ciddi solunum depresyonu riski artar.
Yukarıdakiler göz önünde bulundurulduğunda, bu kombinasyonun büyük bir dikkatle kullanılmasını öneriyoruz.
Last edited by a moderator: