Wprowadzenie
Fenetylina (BAN, USAN) jest współlekiem amfetaminy i teofiliny oraz prolekiem obu tych substancji. Występuje również pod nazwami fenetylina i fenetylina (INN); inne nazwy to amfetaminoetyloetylofylina i amfetylina. Lek był sprzedawany do użytku jako środek psychostymulujący pod markami Captagon, Biocapton i Fitton.
Synteza fenetyloiny jest dość prosta i nie wymaga skomplikowanych, drogich naczyń szklanych. W tym temacie można znaleźć dwuetapową syntezę tej substancji, każdy etap przedstawiony za pomocą dwóch różnych metod, które mają pewne cechy.
Jedną z głównych zalet fenetyliny było to, że nie ma ona tendencji do zwiększania ciśnienia krwi w takim samym stopniu jak amfetaminy, dzięki czemu może być stosowana u pacjentów z chorobami układu krążenia. Fenetylina jest metabolizowana przez organizm do dwóch leków: amfetaminy (24,5% dawki doustnej) i teofiliny (13,7% dawki doustnej), z których oba są aktywnymi stymulantami. Efekty fizjologiczne fenetyliny wynikają zatem z połączenia wszystkich trzech narkotyków.
Ocena trudności: 4/10
Sprzęt i szkło:Synteza fenetyloiny jest dość prosta i nie wymaga skomplikowanych, drogich naczyń szklanych. W tym temacie można znaleźć dwuetapową syntezę tej substancji, każdy etap przedstawiony za pomocą dwóch różnych metod, które mają pewne cechy.
Jedną z głównych zalet fenetyliny było to, że nie ma ona tendencji do zwiększania ciśnienia krwi w takim samym stopniu jak amfetaminy, dzięki czemu może być stosowana u pacjentów z chorobami układu krążenia. Fenetylina jest metabolizowana przez organizm do dwóch leków: amfetaminy (24,5% dawki doustnej) i teofiliny (13,7% dawki doustnej), z których oba są aktywnymi stymulantami. Efekty fizjologiczne fenetyliny wynikają zatem z połączenia wszystkich trzech narkotyków.
Ocena trudności: 4/10
- Mieszadłomagnetyczne z grzałką;
- Bibuła filtracyjna;
- Papier wskaźnikowy pH;
- Źródło próżni;
- Kolba Buchnera i lejek [filtr Schotta może być używany do małych ilości];
- Chłodnica zwrotna;
- Łaźnia olejowa;
- Lejek;
- Lejek rozdzielający 250 lub 500 ml;
- Waga laboratoryjna (odpowiednia 0,01-100 g) [w zależności od obciążenia syntezy];
- Stojak retortowy i zacisk do mocowania aparatury;
- [Metoda 1_1]
- Kolba okrągłodenna (RBF) o pojemności 50 ml;
- [Metoda 2_1]
- 1 L kolba okrągłodenna (RBF);
- [Metoda 1_2]
- 1 L kolba okrągłodenna (RBF);
- [Metoda 2_2]
- 5 ml kolba w kształcie gruszki;
- Zestawdo chromatografii błyskawicznej
Odczynniki:
- Teofilina (1);
- 1,2-dichloroetan (2);
- Woda destylowana;
- 1-fenylo-2-aminopropan (4);
- Bezwodny siarczan sodu (Na2SO4);
- [Metoda 1_1]
- Aliquat-336 lub TEBA (BTEAC) lub TBAB (katalizator);
- Eter naftowy;
- [Metoda 2_1]
- Wodorotlenek sodu;
- i-Propanol (IPA);
- Chloroform;
- Etanol (EtOH);
- [Metoda 1_2]
- Alkohol (EtOH) lub toluen;
- Alkoholowy roztwór kwasu chlorowodorowego (HCl);
- [Metoda 2_2]
- Wodorowęglan sodu (roztwór wodny);
- Dichlorometan;
- Octan etylu;
Temperatura wrzenia: 563,8 °C przy 760 mm Hg;
Temperatura topnienia: 227-229 °C;
Masa cząsteczkowa: 341,41 g/mol;
Gęstość: 1,26±0,1 g/cm3;
Numer CAS: 3736-08-1.
7-(2-chloroetylo)teofilina z teofiliny
Metoda 1_1
Teofilinę (1) (10 mmol), drobno zmielony wodorotlenek sodu (potasu) (10-20 mmol) i alikwat-336 (0,6 mmol) zawieszono w 1,2-dichloroetanie (2) (10-20 ml) w 50 ml kolbie okrągłodennej (RBF) z chłodnicą zwrotną. Mieszaninę reakcyjną miesza się pod chłodnicą zwrot ną przez 4 godziny, filtruje na gorąco, a osad rozpuszcza w wodzie destylowanej i neutralizuje do pH 7, aby otrzymać nieprzereagowaną teofilinę i zsyntetyzowany symetryczny 1,2-bis(7-teofilinylo)etan. Rozcieranie pobranego do sucha przesączu pod zmniejszonym ciśnieniem eterem naftowym lub wodą daje pożądaną pochodną chloroalkilową (3) w postaci krystalicznej z wydajnością 99% w stosunku do teoretycznej. Otrzymany związek (3 ) jest następnie rekrystalizowany z etanolu.
Aliquat-336, TEBA (BTEAC) i TBAB wykazują podobną aktywność katalityczną.
Metoda 2_1
Teofilinę (1) (150,0 mmol, 29,70 g) dodano do roztworu wodorotlenku sodu (150,0 mmol, 6,0 g) w 200 ml wody w kolbie okrągłodennej o pojemności 1 l (RBF). Następnie dodano 1,2-dichloroetan (1,20 mol, 118,66 g) w 300 ml i-propanolu, mieszając. Mieszaninę ogrzewano pod chłodnicą zwrotną w temperaturze 78-80°C przez 76,5 h. Po przefiltrowaniu i usunięciu rozpuszczalnika, pozostałą substancję stałą ekstrahowano chloroformem (3 x 200 ml). Połączone ekstrakty chloroformowe wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i po przesączeniu usunięto rozpuszczalnik. Produkt (3) krystalizował z etanolu z wydajnością 90%, m.p.: 120-122 °C.
Teofilinę (1) (10 mmol), drobno zmielony wodorotlenek sodu (potasu) (10-20 mmol) i alikwat-336 (0,6 mmol) zawieszono w 1,2-dichloroetanie (2) (10-20 ml) w 50 ml kolbie okrągłodennej (RBF) z chłodnicą zwrotną. Mieszaninę reakcyjną miesza się pod chłodnicą zwrot ną przez 4 godziny, filtruje na gorąco, a osad rozpuszcza w wodzie destylowanej i neutralizuje do pH 7, aby otrzymać nieprzereagowaną teofilinę i zsyntetyzowany symetryczny 1,2-bis(7-teofilinylo)etan. Rozcieranie pobranego do sucha przesączu pod zmniejszonym ciśnieniem eterem naftowym lub wodą daje pożądaną pochodną chloroalkilową (3) w postaci krystalicznej z wydajnością 99% w stosunku do teoretycznej. Otrzymany związek (3 ) jest następnie rekrystalizowany z etanolu.
Aliquat-336, TEBA (BTEAC) i TBAB wykazują podobną aktywność katalityczną.
Metoda 2_1
Teofilinę (1) (150,0 mmol, 29,70 g) dodano do roztworu wodorotlenku sodu (150,0 mmol, 6,0 g) w 200 ml wody w kolbie okrągłodennej o pojemności 1 l (RBF). Następnie dodano 1,2-dichloroetan (1,20 mol, 118,66 g) w 300 ml i-propanolu, mieszając. Mieszaninę ogrzewano pod chłodnicą zwrotną w temperaturze 78-80°C przez 76,5 h. Po przefiltrowaniu i usunięciu rozpuszczalnika, pozostałą substancję stałą ekstrahowano chloroformem (3 x 200 ml). Połączone ekstrakty chloroformowe wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i po przesączeniu usunięto rozpuszczalnik. Produkt (3) krystalizował z etanolu z wydajnością 90%, m.p.: 120-122 °C.
1,3-dimetylo-7-[2-(1-fenylopropano-2-iloamino)etylo]puryno-2,6-dion (fenetylina) z 7-(2-chloroetylo)teofiliny i 1-fenylo-2-aminopropanu (amfetamina)
Metoda 1_2
1 mol 7-(2-chloroetylo)teofiliny (3) i 2,5 mola 1-fenylo-2-aminopropanu (4) ogrzewa się przez 6 godzin w łaźni olejowej w kolbie okrągłodennej (RBF) o pojemności 1 l, w razie potrzeby dodając alkohol lub toluen. Mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się alkoholem i zakwasza alkoholowym kwasem solnym. Powstałą krystaliczną masę filtruje się przez odsysanie i ekstrahuje wrzącym alkoholem. Powstaje produkt o temperaturze topnienia od 237 do 239 °C. Przy przedłużonej ekstrakcji przez gotowanie z alkoholem, temperatura topnienia masy spada, najlepiej z powodu zmiany modyfikacji, do 227 do 229 °C. Analiza pokazuje jednak, że oba produkty są czystym produktem kondensacji. Zamiast teofiliny chloroetylowej możliwe jest również zastosowanie odpowiedniej pochodnej bromowej. Stwierdzono, że w ten sposób proces jest ułatwiony, a wydajność poprawiona.
Metoda 2_2
Mieszaninę 7-(2-chloroetylo)teofiliny (3) (0,22 g, 0,9 mmol) i 1-fenylo-2-aminopropanu (4) (0,49 g, 3,6 mmol) ogrzewano w temperaturze 100 °C przez 17 h w kolbie gruszkowej o pojemności 5 ml. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej dodano nasycony wodny roztwór wodorowęglanu sodu w celu zalkalizowania mieszaniny reakcyjnej do pH 8. Fazę wodną ekstrahowano dichlorometanem, a fazę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po filtracji i zatężeniu otrzymano pozostałość, którą oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej z użyciem żelu krzemionkowego jako fazy stacjonarnej i octanu etylu jako fazy ruchomej, otrzymując związek (5) (0,15 g, 0,4 mmol). Wydajność: 48%.
1 mol 7-(2-chloroetylo)teofiliny (3) i 2,5 mola 1-fenylo-2-aminopropanu (4) ogrzewa się przez 6 godzin w łaźni olejowej w kolbie okrągłodennej (RBF) o pojemności 1 l, w razie potrzeby dodając alkohol lub toluen. Mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się alkoholem i zakwasza alkoholowym kwasem solnym. Powstałą krystaliczną masę filtruje się przez odsysanie i ekstrahuje wrzącym alkoholem. Powstaje produkt o temperaturze topnienia od 237 do 239 °C. Przy przedłużonej ekstrakcji przez gotowanie z alkoholem, temperatura topnienia masy spada, najlepiej z powodu zmiany modyfikacji, do 227 do 229 °C. Analiza pokazuje jednak, że oba produkty są czystym produktem kondensacji. Zamiast teofiliny chloroetylowej możliwe jest również zastosowanie odpowiedniej pochodnej bromowej. Stwierdzono, że w ten sposób proces jest ułatwiony, a wydajność poprawiona.
Metoda 2_2
Mieszaninę 7-(2-chloroetylo)teofiliny (3) (0,22 g, 0,9 mmol) i 1-fenylo-2-aminopropanu (4) (0,49 g, 3,6 mmol) ogrzewano w temperaturze 100 °C przez 17 h w kolbie gruszkowej o pojemności 5 ml. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej dodano nasycony wodny roztwór wodorowęglanu sodu w celu zalkalizowania mieszaniny reakcyjnej do pH 8. Fazę wodną ekstrahowano dichlorometanem, a fazę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po filtracji i zatężeniu otrzymano pozostałość, którą oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej z użyciem żelu krzemionkowego jako fazy stacjonarnej i octanu etylu jako fazy ruchomej, otrzymując związek (5) (0,15 g, 0,4 mmol). Wydajność: 48%.
Last edited:
