Fencyklidyna (PCP) i barbiturany
Fencyklidyna (PCP), znana również jako "anielski pył", jest dysocjacyjnym środkiem znieczulającym, który zmienia percepcję, nastrój i świadomość.
PCP działa głównie jako antagonista receptora NMDA (N-metylo-D-asparaginian). Receptor NMDA jest podtypem receptora glutaminianu, który odgrywa kluczową rolę w plastyczności synaptycznej, uczeniu się i pamięci. Blokując te receptory, PCP zakłóca normalną sygnalizację glutaminianu, prowadząc do rozłączenia między różnymi częściami mózgu i znacznej zmiany świadomości. Hamując receptory NMDA, PCP zmniejsza pobudzające działanie glutaminianu, prowadząc do "dysocjacyjnych" efektów charakterystycznych dla tego narkotyku. Użytkownicy często zgłaszają, że czują się oderwani od swoich ciał i rzeczywistości, doświadczają halucynacji i mają zmienione postrzeganie czasu i przestrzeni. PCP pośrednio zwiększa poziom dopaminy w mózgu. Uważa się, że przyczynia się to do euforycznych i wzmacniających efektów narkotyku, a także do możliwości uzależnienia. Wzrost dopaminy może również powodować urojenia, paranoję i agresywne zachowania. PCP wpływa również na szlaki serotoniny i noradrenaliny, choć w mniejszym stopniu niż glutaminian i dopamina. Interakcje te mogą przyczyniać się do zmian nastroju, w tym lęku, pobudzenia i depresji.
Barbiturany to klasa leków działających depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), szeroko stosowanych w przeszłości ze względu na ich właściwości uspokajające, przeciwlękowe, nasenne i przeciwdrgawkowe. Jednak ze względu na ich wysoki potencjał nadużywania, uzależnienia i przedawkowania, zostały one w dużej mierze zastąpione przez benzodiazepiny i inne bezpieczniejsze leki.
Barbiturany wywierają swoje działanie głównie poprzez zwiększanie aktywności kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), głównego neuroprzekaźnika hamującego w OUN. Osiągają to poprzez wiązanie się ze specyficznym miejscem na receptorze GABA-A, różnym od miejsca wiązania benzodiazepin. Działanie to wydłuża czas, przez jaki kanał jonów chlorkowych pozostaje otwarty, gdy GABA wiąże się z receptorem, co prowadzi do silniejszego działania hamującego na neurony. Wydłużając czas otwarcia kanałów chlorkowych, barbiturany umożliwiają przepływ większej ilości jonów chlorkowych do neuronów. Powoduje to hiperpolaryzację błony neuronów, zmniejszając prawdopodobieństwo wystąpienia potencjałów czynnościowych, tym samym tłumiąc pobudliwość neuronów i prowadząc do sedacji, hipnozy i działania przeciwdrgawkowego. W wyższych stężeniach barbiturany mogą bezpośrednio aktywować receptor GABA\(_A\) przy braku GABA, co jest jednym z powodów, dla których są one bardziej niebezpieczne niż benzodiazepiny. Mogą również hamować pobudzające układy neuroprzekaźników, takie jak glutaminian i zakłócać kanały sodowe i wapniowe, dodatkowo obniżając aktywność OUN.
Przykłady barbituranów
- Fenobarbital: Stosowany głównie jako lek przeciwdrgawkowy w leczeniu napadów, zwłaszcza padaczki. Jest to jeden z najdłużej działających barbituranów.
- Pentobarbital: Stosowany jako środek uspokajająco-nasenny oraz w weterynarii do eutanazji. W przeszłości był stosowany w leczeniu bezsenności lub jako środek znieczulający.
- Secobarbital: Kiedyś powszechnie stosowany w leczeniu bezsenności i jako przedoperacyjny środek uspokajający, obecnie jest rzadko stosowany ze względu na dostępność bezpieczniejszych alternatyw.
- Thiopental (Pentothal): Bardzo krótko działający barbituran stosowany głównie do indukcji znieczulenia w warunkach chirurgicznych. W przeszłości był znany jako "serum prawdy" ze względu na jego działanie odhamowujące w dawkach poniżej znieczulenia.
Połączenie PCP i barbituranów jest niezwykle niebezpieczne i może prowadzić do poważnych, często zagrażających życiu skutków ze względu na synergistyczny wpływ na OUN.
- Głęboka sedacja i śpiączka. Barbiturany są silnymi środkami uspokajającymi, a gdy są stosowane w połączeniu z PCP, poziom sedacji może stać się głęboki, prowadząc do śpiączki. Działanie dysocjacyjne PCP, w połączeniu z uspokajającym działaniem barbituranów, może poważnie upośledzić świadomość, utrudniając lub uniemożliwiając wybudzenie osoby bez interwencji medycznej.
- Zapaść sercowo-naczyniowa. PCP może powodować zwiększone tętno i ciśnienie krwi, ale po zmieszaniu z barbituranami, które obniżają ciśnienie krwi, połączone efekty mogą prowadzić do nieprzewidywalnych skutków sercowo-naczyniowych. Może to skutkować ciężkim nadciśnieniem, a następnie nagłą zapaścią sercowo-naczyniową, potencjalnie prowadzącą do niewydolności serca.
- Zwiększone ryzyko przedawkowania. Połączenie tych substancji znacznie zwiększa ryzyko przedawkowania. Oba narkotyki obniżają próg przedawkowania, gdy są stosowane razem, co oznacza, że dawka, która może być tolerowana indywidualnie, może stać się śmiertelna po połączeniu. Objawy przedawkowania obejmują skrajną dezorientację, halucynacje, drgawki, zatrzymanie oddechu i śmierć.
- Nasilenie efektów psychologicznych. PCP jest znane z wywoływania poważnych efektów psychologicznych, w tym halucynacji, paranoi i gwałtownych zachowań. Po dodaniu barbituranów efekt uspokajający może maskować zewnętrzne objawy użytkownika, ale podstawowe efekty psychotyczne mogą zostać zaostrzone. Może to prowadzić do nieprzewidywalnych i potencjalnie gwałtownych zachowań, ponieważ użytkownik może być mniej świadomy swojego otoczenia, nadal doświadczając intensywnych halucynacji i paranoi.
- Upośledzenie osądu i koordynacji. Zarówno PCP, jak i barbiturany upośledzają zdolności motoryczne i osąd. Ich połączenie może skutkować skrajnymi zawrotami głowy, ataksją (utratą koordynacji) i zaburzeniami funkcji poznawczych, zwiększając ryzyko wypadków i urazów.
- Drgawki. Stosowanie PCP, szczególnie w dużych dawkach lub w połączeniu z innymi substancjami, takimi jak barbiturany, może obniżyć próg drgawkowy, prowadząc do drgawek. Napady te mogą być trudne do opanowania i mogą prowadzić do długotrwałych uszkodzeń neurologicznych lub śmierci, jeśli nie zostaną szybko leczone.
- Potencjalne długotrwałe uszkodzenia neurologiczne. Przewlekłe stosowanie obu substancji, zwłaszcza w połączeniu, może prowadzić do trwałych uszkodzeń neurologicznych. Obejmuje to deficyty poznawcze, problemy z pamięcią i zwiększone ryzyko rozwoju trwałej psychozy lub zaburzeń nastroju.
Biorąc wszystko pod uwagę, zalecamy unikanie tej kombinacji w każdych warunkach.
Last edited by a moderator: