MAOI i MDMA
Inhibitory monoaminooksydazy (MAO) to klasa leków przeciwdepresyjnych, które działają poprzez hamowanie aktywności enzymu monoaminooksydazy (MAO). Enzym ten jest przede wszystkim odpowiedzialny za rozkład neuroprzekaźników monoaminowych, takich jak serotonina, noradrenalina i dopamina, w mózgu. Te neuroprzekaźniki odgrywają kluczową rolę w regulacji nastroju, emocji i niektórych funkcji poznawczych. Kiedy enzym MAO rozkłada te neuroprzekaźniki, ich poziom w mózgu spada. U osób z depresją poziom tych neuroprzekaźników jest często niższy niż zwykle, co przyczynia się do takich objawów, jak obniżony nastrój, brak motywacji i zmęczenie.
Istnieją dwa rodzaje enzymów oksydazy monoaminowej, MAO-A i MAO-B. MAO-A rozkłada głównie serotoninę, noradrenalinę i tyraminę, podczas gdy MAO-B jest bardziej zaangażowana w rozkład dopaminy. W zależności od konkretnego MAOI, niektóre leki hamują zarówno MAO-A, jak i MAO-B, podczas gdy inne są selektywne dla jednego typu enzymu.
Klasyczne IMAO, takie jak fenelzyna, tranylcypromina i izokarboksazyd, hamują zarówno MAO-A, jak i MAO-B. Są to nieselektywne i nieodwracalne inhibitory, co oznacza, że trwale wiążą się z enzymem i dezaktywują go, dopóki organizm nie wytworzy nowych enzymów.
Nowsza generacja MAOI, taka jak selegilina i moklobemid, jest bardziej selektywna w swoim działaniu.
Jednym z najważniejszych aspektów MAOI jest ich interakcja z niektórymi pokarmami i lekami. Pokarmy o wysokiej zawartości tyraminy, takie jak dojrzałe sery, wędliny i produkty fermentowane, mogą powodować niebezpieczny wzrost ciśnienia krwi, jeśli są spożywane podczas przyjmowania nieselektywnych MAOI. Dzieje się tak, ponieważ MAO-A rozkłada tyraminę, a gdy jej aktywność jest hamowana, poziom tyraminy może wzrosnąć, prowadząc do kryzysów nadciśnieniowych. Ryzyko to jest znacznie niższe w przypadku selektywnych, odwracalnych MAOI, takich jak moklobemid, ale pacjenci przyjmujący tradycyjne MAOI muszą przestrzegać ścisłych zaleceń dietetycznych.
MDMA, czyli 3,4-metylenodioksymetamfetamina, to lek psychoaktywny, który wpływa na mózg głównie poprzez zwiększenie aktywności niektórych neuroprzekaźników, w szczególności serotoniny, dopaminy i noradrenaliny. MDMA jest powszechnie znany ze swojego zastosowania jako narkotyk rekreacyjny i jest często określany jako "Ecstasy" lub "Molly". Wywołuje takie efekty, jak podwyższone ciepło emocjonalne, zwiększona energia, zwiększona percepcja sensoryczna i uczucie euforii, dzięki czemu jest popularny w otoczeniu społecznym i imprezowym. Ponadto MDMA badano pod kątem potencjalnych korzyści terapeutycznych, szczególnie w leczeniu zespołu stresu pourazowego (PTSD) w kontrolowanych, terapeutycznych środowiskach.
Podstawowym mechanizmem działania MDMA jest jego wpływ na serotoninę. MDMA przedostaje się do neuronów głównie za pośrednictwem transportera serotoniny (SERT), który jest białkiem odpowiedzialnym za usuwanie serotoniny z synapsy (przestrzeni między neuronami) i jej ponowne wprowadzanie do neuronu. Wewnątrz neuronu MDMA zakłóca normalne przechowywanie serotoniny w pęcherzykach i powoduje masowe uwalnianie serotoniny do synapsy. Ten nagły przypływ serotoniny prowadzi do przytłaczającej aktywacji receptorów serotoninowych w mózgu, co przyczynia się do charakterystycznych efektów MDMA.
Uwalnianie serotoniny przez MDMA wpływa również na obszary mózgu związane z regulacją emocjonalną, empatią i więziami społecznymi. Na przykład uważa się, że wzrost serotoniny zwiększa aktywność obszarów mózgu, takich jak ciało migdałowate i kora przedczołowa, które są zaangażowane w przetwarzanie emocjonalne i podejmowanie decyzji. Podwyższony poziom serotoniny wpływa również na podwzgórze, które odgrywa rolę w regulacji nastroju i stanów emocjonalnych. Jest to jeden z powodów, dla których osoby zażywające MDMA zgłaszają uczucie zwiększonej empatii i emocjonalnej więzi z innymi, czasami określane jako efekty "entaktogenne", co oznacza poczucie głębokiej więzi z samym sobą i innymi.
Oprócz działania na serotoninę, MDMA zwiększa również poziom dopaminy i noradrenaliny, choć w mniejszym stopniu niż serotonina. Uwalnianie dopaminy w mózgowych obwodach nagrody jest jednym z powodów, dla których MDMA może wywoływać uczucie euforii i podniecenia. Noradrenalina odgrywa rolę w zwiększaniu częstości akcji serca i ciśnienia krwi, a także przyczynia się do zwiększenia energii i pobudzenia.
MDMA wpływa również na inne układy fizjologiczne. Zwiększa tętno, ciśnienie krwi i temperaturę ciała, co może prowadzić do hipertermii, zwłaszcza gdy jest przyjmowane w gorącym otoczeniu, takim jak kluby taneczne lub festiwale, na których ludzie są aktywni fizycznie.
Łączenie MAOI i MDMA może skutkować poważnymi i zagrażającymi życiu interakcjami ze względu na ich nakładający się wpływ na układ serotoninowy mózgu. Obie substancje niezależnie zwiększają poziom serotoniny, ale w połączeniu mogą prowadzić do nadmiernej akumulacji serotoniny, potencjalnie powodując zespół serotoninowy. Jest to niebezpieczny stan charakteryzujący się objawami takimi jak pobudzenie, dezorientacja, wysoka temperatura ciała, pocenie się, sztywność mięśni, drżenie, drgawki, a w ciężkich przypadkach śpiączka lub śmierć.
Gdy MDMA jest przyjmowane, gdy MAOI są aktywne w systemie, rozkład serotoniny jest znacznie zmniejszony, co prowadzi do toksycznych poziomów neuroprzekaźnika. Ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego jest szczególnie wyraźne w przypadku nieodwracalnych, nieselektywnych IMAO, takich jak fenelzyna lub tranylcypromina, które hamują zarówno enzymy MAO-A, jak i MAO-B, wpływając na wiele układów neuroprzekaźników. Studia przypadków i raporty sugerują, że nawet niskie dawki MDMA w połączeniu z MAOI mogą wywołać zespół serotoninowy.
Oprócz toksyczności serotoniny, połączenie to może również zwiększać ryzyko kryzysów nadciśnieniowych, w których ciśnienie krwi niebezpiecznie wzrasta z powodu nadmiernego poziomu noradrenaliny, która nie jest już prawidłowo metabolizowana. Jest to szczególnie niepokojące, ponieważ samo MDMA zwiększa uwalnianie noradrenaliny, co może zwiększać ryzyko sercowo-naczyniowe w połączeniu z MAOI.
Należy również podkreślić, że IMAO są powszechnie przepisywane w leczeniu schorzeń psychologicznych i psychiatrycznych. Wprowadzenie substancji psychoaktywnych podczas leczenia takimi lekami ogólnie zmniejsza skuteczność terapii, dodatkowo destabilizuje zagrożone układy nerwowe i zwiększa prawdopodobieństwo zaostrzeń i negatywnych skutków ubocznych.
Podsumowując, łączenie MAOI z MDMA jest wysoce niebezpieczne i niezalecane. Potencjalny zespół serotoninowy, kryzysy nadciśnieniowe i poważna toksyczność sprawiają, że połączenie to jest szczególnie ryzykowne. Ważne jest, aby osoby stosujące MAOI unikały MDMA lub innych leków serotoninergicznych.
Biorąc wszystko pod uwagę, zalecamy unikanie tej kombinacji w każdych warunkach.
Last edited by a moderator: