MAOI i tabletki nasenne
Inhibitory monoaminooksydazy (MAOI) należą do kategorii leków przeciwdepresyjnych, które działają poprzez blokowanie funkcji enzymu monoaminooksydazy. Enzym ten jest odpowiedzialny za metabolizm niektórych neuroprzekaźników, takich jak serotonina, noradrenalina i dopamina. MAOI są pogrupowane w kategorie selektywne i nieselektywne, a także są podzielone na określony podtyp oksydazy monoaminowej (A lub B).MAOI obejmują szereg substancji, a także niektóre leki przeciwdepresyjne, takie jak moklobemid, fenelzyna, tranylcypromina i selegilina.
Tabletki nasenne, znane również jako środki uspokajająco-nasenne, stanowią szeroką grupę farmaceutyków i substancji, które są stosowane w celu ułatwienia zasypiania i utrzymywania snu.
Zakładam, że jest mało prawdopodobne, aby ta kombinacja była używana w celu osiągnięcia efektów rekreacyjnych. Bardziej prawdopodobne jest, że czytelnicy spotkają się z sytuacją, w której przyjmą lek z jednej grupy i z jakiegoś powodu będą musieli wziąć lek z innej.
Biorąc pod uwagę, że rozważamy dość szerokie grupy substancji, jest mało prawdopodobne, aby możliwe było uwzględnienie wszystkich możliwych kombinacji w ramach jednego tematu. Niemniej jednak, chciałbym przejść przez główne klasy leków nasennych i nakreślić ich możliwe interakcje z MAOI
Benzodiazepinowe leki uspokajające (Diazepam, Temazepam, Triazolam). Połączenie benzodiazepin z IMAO może prowadzić do drgawek, wyraźnego działania uspokajającego aż do zahamowania aktywności ośrodkowego układu nerwowego. Mogą również wystąpić paradoksalne reakcje z pobudzeniem, agresją i nieodpowiednim zachowaniem. Jednocześnie możliwe są szczególne przypadki reakcji. Na przykład IMAO zmniejszają aktywność diazepamu. Podczas gdy działanie Alprazolamu i Temazepamu wzrośnie.
Niebenzodiazepinowe leki nasenne, takie jak Zolpidem, Zaleplon i Eszopiclone, zwykle powodują zwiększone działanie uspokajające i depresję oddechową, które mogą przekraczać bezpieczne poziomy.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA), takie jak doksepina i trimipramina, mogą powodować pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego i nadciśnienie tętnicze oraz niosą ze sobą ryzyko rozwoju ostrego i niebezpiecznego zespołu serotoninowego. Zaleca się zachowanie co najmniej dwutygodniowego odstępu między odstawieniem MAOI a przepisaniem TCA oraz co najmniej tygodniowego odstępu między odstawieniem TCA a przepisaniem MAOI.
Leki przeciwhistaminowe, takie jak difenhydramina i doksylamina, mogą wzajemnie nasilać działanie leków, powodując zwiększone działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy. Difenhydramina może również zwiększać aktywność antycholinergiczną, prowadząc do suchości błon śluzowych, spowolnienia procesów trawienia i oddawania moczu oraz zwiększonego napięcia brzucha z jednoczesnym osłabieniem mięśni. Istnieje również możliwość wystąpienia ciężkiego zespołu z pobudzeniem, majaczeniem, agresją i śpiączką.
Barbiturany, takie jak butabarbital, sekobarbital i fenobarbital, mogą wzajemnie wzmacniać działanie leków, prowadząc do zwiększonego depresyjnego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy i potencjalnie niebezpiecznych stanów śpiączki i depresji oddechowej. Dodatkowo, może dojść do zwiększenia stężenia barbituranów w osoczu krwi, co znacznie nasila ich toksyczne działanie.
Agoniści melatoniny, tacy jak Ramelteon, mają bardzo mało dostępnych danych dotyczących interakcji i nie ma informacji na temat ostrych i ciężkich stanów związanych z takim połączeniem. Jednak w oparciu o ogólną logikę można przewidzieć nasilenie działania uspokajającego i depresji ośrodkowego układu nerwowego.
Antagoniści receptora oreksyny, tacy jak Suvorexant, Lemborexant i Daridorexant, podawani jednocześnie z IMAO, mogą zwiększać ryzyko depresji ośrodkowego układu nerwowego i zaburzeń w ciągu dnia.
Połączenie IMAO z lekami nasennymi może skutkować zwiększonym uspokojeniem, powodując senność, zmęczenie, zmniejszoną czujność umysłową i obniżoną świadomość. Co więcej, może to prowadzić do zmniejszenia częstości oddechów, co może stanowić istotne zagrożenie.
Co więcej, połączenie to może zwiększyć poziom niektórych neuroprzekaźników w organizmie, prowadząc do różnych skutków ubocznych, w tym dezorientacji, pobudzenia, halucynacji i drgawek.
W przypadku zmiany jednej substancji na inną z tych grup, zaleca się odczekanie co najmniej kilku tygodni. Zdecydowanie zaleca się skonsultowanie z lekarzem przed przyjęciem któregokolwiek z wymienionych leków.
Biorąc wszystko pod uwagę, zalecamy unikanie tej kombinacji w każdych warunkach.
Last edited by a moderator: