Ketamine SSRIs Orange Dyskusja: Ketamina i SSRI

[HEISENBERG]

Ketamina i SSRI

Ketamina działa przede wszystkim jako antagonista receptora NMDA, będącego rodzajem receptora glutaminianu. Glutaminian jest głównym neuroprzekaźnikiem pobudzającym w mózgu, a receptory NMDA odgrywają kluczową rolę w plastyczności synaptycznej, funkcjonowaniu pamięci i uczeniu się. Blokując te receptory, ketamina zmniejsza transmisję glutaminianu, prowadząc do kilku efektów:

• Dysocjacja: Blokowanie receptorów NMDA powoduje stan dysocjacji, charakteryzujący się poczuciem oderwania od rzeczywistości, ciała i środowiska. Dysocjacja może mieć nasilenie od łagodnego do intensywnego, w zależności od dawki.
• Analgezja: Zdolność ketaminy do zmniejszania percepcji bólu jest częściowo spowodowana jej działaniem na receptory NMDA, które są zaangażowane w przekazywanie i percepcję sygnałów bólowych.

Chociaż ketamina działa głównie na receptory NMDA, wpływa również na inne układy neuroprzekaźników, przyczyniając się do szerokiego zakresu jej działania:

• Receptory opioidowe: Ketamina może wchodzić w interakcje z receptorami opioidowymi mu i kappa, przyczyniając się do jej właściwości przeciwbólowych.
• Układ monoaminergiczny: Ketamina wpływa na uwalnianie monoamin (serotoniny, noradrenaliny i dopaminy), które mogą wpływać na nastrój i funkcje poznawcze. Jest to szczególnie istotne w przypadku depresji, gdzie korzystne jest zwiększenie poziomów synaptycznych tych neuroprzekaźników.
• Układ cholinergiczny: Ketamina hamuje wychwyt zwrotny acetylocholiny, co może przyczyniać się do jej efektów poznawczych i pamięciowych.

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) to klasa leków powszechnie stosowanych w leczeniu depresji, zaburzeń lękowych i kilku innych chorób psychicznych.

Serotonina jest neuroprzekaźnikiem, który odgrywa kluczową rolę w regulacji nastroju, emocji i lęku. Jest również zaangażowana w różne inne procesy fizjologiczne, takie jak sen, apetyt i odczuwanie bólu. W kontekście regulacji nastroju działanie serotoniny jest przede wszystkim modulowane poprzez jej działanie na określone receptory w mózgu.

W normalnych warunkach serotonina jest uwalniana z neuronu presynaptycznego do szczeliny synaptycznej (przestrzeni między neuronami). Następnie wiąże się z receptorami serotoniny na neuronie postsynaptycznym, wywierając swoje działanie. Po spełnieniu swojej funkcji serotonina jest zazwyczaj ponownie wchłaniana do neuronu presynaptycznego przez białko zwane transporterem serotoniny (SERT). SSRI hamują wychwyt zwrotny serotoniny poprzez blokowanie SERT. Hamowanie to zapobiega ponownemu wchłanianiu serotoniny z powrotem do neuronu presynaptycznego, co prowadzi do zwiększonego stężenia serotoniny w szczelinie synaptycznej.

Skutki zwiększonego poziomu serotoniny:

• Wzmocniona transmisja serotoninergiczna: Zwiększona dostępność serotoniny w szczelinie synaptycznej zwiększa neuroprzekaźnictwo serotoninergiczne. Uważa się, że ta zwiększona aktywność receptorów serotoninowych przyczynia się do złagodzenia objawów depresji i lęku.
• Poprawa nastroju: Z czasem zwiększona aktywność serotoninergiczna może prowadzić do poprawy nastroju i stabilności emocjonalnej. Dzieje się tak, ponieważ serotonina ma stabilizujący wpływ na nastrój, zmniejszając objawy depresji i lęku.

Przykłady leków z grupy SSRI:

• Fluoksetyna (Prozac)
• sertralina (Zoloft)
• Citalopram (Celexa)
• Escitalopram (Lexapro)
• Paroksetyna (Paxil)
• Fluwoksamina (Luvox)

Łączenie ketaminy z lekami z grupy SSRI stanowi złożoną interakcję, która może mieć potencjalnie niekorzystne skutki:

1. Zespół serotoninowy: Łączenie ketaminy z lekami z grupy SSRI zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, potencjalnie zagrażającego życiu stanu spowodowanego nadmierną aktywnością serotoniny. Objawy obejmują pobudzenie, dezorientację, szybkie tętno i wysokie ciśnienie krwi.
2. Zwiększone obciążenie układu sercowo-naczyniowego: Zarówno ketamina, jak i SSRI mogą wpływać na parametry układu sercowo-naczyniowego. Ketamina może zwiększać częstość akcji serca i ciśnienie krwi, a w połączeniu z SSRI efekty sercowo-naczyniowe mogą zostać wzmocnione, co wymaga uważnego monitorowania.
3. Działanie psychotomimetyczne: Właściwości dysocjacyjne ketaminy mogą powodować halucynacje, dezorientację i zaburzenia percepcji. Interakcja z lekami z grupy SSRI może nasilać te efekty u niektórych osób, szczególnie tych z predyspozycjami do chorób psychicznych, takich jak schizofrenia lub choroba afektywna dwubiegunowa.

Ostatnio pojawiły się doniesienia o potencjalnych punktach zastosowania i właściwościach ketaminy, które można wykorzystać w leczeniu zaburzeń nastroju. Być może w przyszłości zobaczymy kombinacje tego leku i SSRI, ale jak dotąd wszystkie potencjalne korzyści pozostają jedynie w sferze teorii i spekulacji. Obecny stan wiedzy nie potwierdza bezpiecznego lub skutecznego stosowania tej kombinacji poza kontrolowanymi warunkami klinicznymi.

Nie natknęliśmy się na potwierdzone dane dotyczące ostrych i śmiertelnych stanów związanych z tą kombinacją. Jednocześnie nie ma oznak wartościowych pozytywnych efektów rekreacyjnych, które mogłyby pokryć ryzyko związane z tym połączeniem.

Należy również podkreślić, że leki z grupy SSRI są powszechnie przepisywane w celu leczenia schorzeń psychologicznych i psychiatrycznych. Wprowadzenie substancji psychoaktywnych podczas leczenia takimi lekami ogólnie zmniejsza skuteczność terapii, dodatkowo destabilizuje zagrożone układy nerwowe i zwiększa prawdopodobieństwo zaostrzeń i negatywnych skutków ubocznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, zalecamy traktowanie tej kombinacji z dużą ostrożnością.