Amphetamine Mephedrone Red Dyskusja: Amfetamina i mefedron

[HEISENBERG]

Amfetamina i mefedron

Amfetaminy są silnymi stymulantami ośrodkowego układu nerwowego (OUN), które działają poprzez zwiększanie poziomu kluczowych neuroprzekaźników - dopaminy, noradrenaliny i serotoniny - w mózgu. Te neuroprzekaźniki są zaangażowane w regulację nastroju, uwagi, motywacji i reakcji organizmu "walcz lub uciekaj".

Amfetaminy zwiększają uwalnianie dopaminy i noradrenaliny z neuronów presynaptycznych. Osiąga się to poprzez:

1. Wnikanie do neuronów: amfetaminy wnikają do neuronów za pośrednictwem transporterów dopaminy i noradrenaliny (DAT i NET).
2. Zwiększenie cytoplazmatycznych poziomów neuroprzekaźników: Po dostaniu się do środka zakłócają magazynowanie dopaminy i noradrenaliny poprzez interakcję z pęcherzykowym transporterem monoaminowym 2 (VMAT2). Prowadzi to do nadmiaru tych neuroprzekaźników w cytoplazmie.
3. Odwrócenie transporterów: Amfetaminy powodują, że DAT i NET działają odwrotnie, wypompowując dopaminę i noradrenalinę z neuronu do szczeliny synaptycznej.

Oprócz promowania uwalniania neuroprzekaźników, amfetaminy blokują również wychwyt zwrotny dopaminy i noradrenaliny poprzez hamowanie funkcji DAT i NET. Przedłuża to obecność tych neuroprzekaźników w szczelinie synaptycznej, intensyfikując ich wpływ na neurony postsynaptyczne. Amfetaminy mają również łagodne działanie hamujące monoaminooksydazę (MAO), co zmniejsza rozpad monoamin (takich jak dopamina i noradrenalina), dodatkowo wzmacniając ich działanie.


Mefedron (4-metylometkatynon lub "miau miau") to syntetyczny stymulant należący do klasy katynonów, które są chemicznie podobne do amfetaminy. Pod względem wpływu na mózg wykazuje pewne podobieństwa zarówno do MDMA (ecstasy), jak i metamfetaminy. Mefedron jest znany z wywoływania uczucia euforii, zwiększonej energii i zwiększonej percepcji sensorycznej, ale niesie ze sobą również znaczne ryzyko, w tym uzależnienie i neurotoksyczność.

Mefedron stymuluje uwalnianie dopaminy i serotoniny z neuronów presynaptycznych. Po wejściu do neuronu wchodzi w interakcję z pęcherzykowymi transporterami monoamin (VMAT2), które są odpowiedzialne za ładowanie dopaminy i serotoniny do pęcherzyków magazynujących. Powoduje to przepełnienie tych neuroprzekaźników do szczeliny synaptycznej.

Podobnie jak amfetaminy, mefedron blokuje wychwyt zwrotny dopaminy, serotoniny i noradrenaliny poprzez hamowanie ich odpowiednich transporterów (DAT, SERT i NET). Działanie to przedłuża obecność tych neuroprzekaźników w synapsie, wzmacniając ich wpływ na nastrój, nagrodę i pobudzenie.

Mefedron może również odwrócić normalną funkcję transporterów dopaminy i serotoniny, powodując, że wypompowują one neuroprzekaźniki z neuronów, a nie z powrotem. Prowadzi to do ogromnego wzrostu pozakomórkowych poziomów dopaminy i serotoniny, nasilając psychoaktywne działanie narkotyku.


Łączenie amfetaminy i mefedronu, które są silnymi stymulantami, stwarza znaczne ryzyko ze względu na ich synergistyczne działanie na ośrodkowy układ nerwowy.

1. Zwiększona euforia i stymulacja: Zarówno amfetamina, jak i mefedron zwiększają poziom dopaminy, noradrenaliny i serotoniny w mózgu, prowadząc do zwiększonej euforii, energii i towarzyskości. Użytkownicy często zgłaszają silniejszy, szybszy początek efektów w porównaniu do przyjmowania samego narkotyku.
2. Zwiększony stres sercowo-naczyniowy: Obie substancje są znane z tego, że znacznie podnoszą tętno i ciśnienie krwi. Ich połączenie może prowadzić do ekstremalnego stresu sercowo-naczyniowego, zwiększając ryzyko arytmii, zawału serca i udaru mózgu. Istnieje również zwiększone ryzyko hipertermii (podwyższonej temperatury ciała), szczególnie podczas aktywności fizycznej, która może zagrażać życiu.
3. Pobudzenie i niepokój: Łączenie tych stymulantów może nasilać niepokój, drażliwość i niepokój. Wynika to z nadmiernej stymulacji obwodów nagrody i stresu w mózgu. Po ustąpieniu haju użytkownicy mogą doświadczać silnego pobudzenia i paranoi.
4. Zaburzenia osądu i ryzykowne zachowania: Kombinacja może upośledzać osąd, prowadząc do zwiększonego podejmowania ryzykownych zachowań, takich jak niebezpieczny seks lub niebezpieczne aktywności fizyczne. Jest to szczególnie niepokojące w kontekście imprez lub "chemsexu".
5. Zwiększone ryzyko neurotoksyczności: Mefedron ma działanie neurotoksyczne, szczególnie na neurony serotoninowe. W połączeniu z amfetaminami ta neurotoksyczność może zostać wzmocniona, potencjalnie prowadząc do długotrwałego uszkodzenia funkcji poznawczych, takich jak pamięć i regulacja nastroju.
6. Potencjalna możliwość wystąpienia drgawek: Oba narkotyki obniżają próg drgawkowy, co oznacza, że ich łączenie może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek, szczególnie u osób podatnych na epilepsję.
7. Skutki psychiatryczne: Połączenie obu leków wiąże się z wyższym ryzykiem wystąpienia psychozy, charakteryzującej się halucynacjami, urojeniami i zaburzeniami myślenia. Psychoza wywołana amfetaminą jest dobrze udokumentowana, a dodanie mefedronu może zaostrzyć te objawy.

Podsumowując, podczas gdy niektórzy użytkownicy mogą poszukiwać zwiększonej euforii i stymulacji dzięki tej kombinacji, zagrożenia dla zdrowia fizycznego i psychicznego są poważne, począwszy od szybkich i śmiertelnych powikłań sercowo-naczyniowych po długotrwałą neurotoksyczność.

Biorąc wszystko pod uwagę, zalecamy unikanie tej kombinacji w każdych warunkach.