Lyserginezuurdiëthylamide (LSD): Een diepgaand onderzoek

Algemene informatie

Lyserginezuurdiëthylamide (LSD), in de volksmond ook wel acid genoemd, is een krachtige psychoactieve stof die bekend staat om zijn vermogen om diepgaande veranderingen in waarneming, stemming en bewustzijn teweeg te brengen. LSD, chemisch geclassificeerd als een psychedelische verbinding, behoort tot de ergoline familie en is afgeleid van lyserginezuur, een natuurlijk voorkomende verbinding die voorkomt in de moederkoren schimmel die groeit op bepaalde granen, met name rogge. De synthese van LSD werd voor het eerst uitgevoerd door de Zwitserse chemicus Albert Hofmann in 1938 als onderdeel van onderzoek naar moederkorenalkaloïden. De psychoactieve eigenschappen werden echter pas ontdekt op 19 april 1943, toen Hofmann per ongeluk een kleine hoeveelheid aanraakte en de bewustzijnsveranderende effecten ervoer.

LSD-formule en LSD-oplossing

LSD werd in de jaren 1950 en 1960 een belangrijk onderdeel van tegenculturele bewegingen, vooral op het gebied van kunst, muziek en spiritualiteit. De associatie met figuren als Timothy Leary en de verkenning van het bewustzijn leidde tot wijdverspreide interesse in het potentieel van LSD als middel voor zelfontdekking en transcendentie. Door bezorgdheid over de veiligheid en de kans op misbruik werd LSD in 1970 in de Verenigde Staten geclassificeerd als een gereguleerde stof van lijst I, waardoor het meeste onderzoek naar de therapeutische toepassingen werd stopgezet.

Ondanks de illegaliteit blijft LSD een populaire recreatieve drug, met gebruikers die op zoek zijn naar de hallucinogene effecten, waaronder visuele en auditieve vervormingen, synesthesie en ingrijpende veranderingen in denkpatronen en egoperceptie. LSD wordt meestal oraal ingenomen, meestal in de vorm van vloeipapier geïmpregneerd met de stof of als vloeibare druppels geabsorbeerd op verschillende substraten. De effecten van LSD zijn afhankelijk van de dosis, waarbij lagere doses mildere veranderingen in de waarneming veroorzaken en hogere doses leiden tot intensere psychedelische ervaringen. De duur van de effecten varieert meestal van 6 tot 12 uur, met resteffecten die tot 24 uur of meer kunnen duren.

LSD markeringen

Hoewel LSD vaak wordt geassocieerd met recreatief gebruik, is er een voortdurende interesse in de potentiële therapeutische toepassingen. Onderzoek uit het midden van de 20e eeuw suggereerde dat LSD nuttig zou kunnen zijn bij de behandeling van verschillende psychiatrische stoornissen, waaronder depressie, angst en verslaving. Recente studies hebben ook de mogelijkheden onderzocht in de zorg rond het levenseinde, in het bijzonder voor patiënten die geconfronteerd worden met een terminale ziekte. Wettelijke en regelgevende obstakels hebben de vooruitgang op dit gebied echter belemmerd, waardoor de beschikbaarheid van LSD voor klinisch onderzoek en therapeutisch gebruik beperkt is.

Fysieke eigenschappen

Lyserginezuurdiëthylamide (LSD) heeft een aantal kenmerkende fysieke eigenschappen die bijdragen aan de unieke eigenschappen en gebruiksmethoden.

Uiterlijk: Pure LSD wordt meestal gepresenteerd als een kleurloze, geurloze kristallijne vaste stof. Vanwege de extreme potentie wordt LSD echter vaak geproduceerd en gedistribueerd in de vorm van een zout om het hanteren en doseren te vergemakkelijken. Veel voorkomende zoutvormen zijn LSD-tartraat of LSD-hydrochloride, die stabieler en beter oplosbaar zijn dan de pure verbinding.

Oplosbaarheid: LSD heeft een beperkte oplosbaarheid in water, maar is zeer goed oplosbaar in organische oplosmiddelen zoals ethanol en dimethylsulfoxide (DMSO). Dit oplosbaarheidsprofiel beïnvloedt de methoden die worden gebruikt voor de synthese, zuivering en formulering in verschillende doseringsvormen. Voor recreatief gebruik wordt LSD meestal opgelost in een oplosmiddel en aangebracht op een drager, zoals vloeipapier of gelatineplakjes, voor orale inname.

Water 67,02 mg/mL (20 °C) [vrije base].

Smeltpunt:

• LSD-base 80-85°C
• LSD-tartraat 198-200°C

LSD kristallen

Chemische eigenschappen

Lyserginezuurdiëthylamide (LSD) wordt gekenmerkt door een complexe reeks chemische eigenschappen die ten grondslag liggen aan de psychoactieve effecten en farmacologische activiteit.

De chemische structuur van LSD bestaat uit een bicyclisch ringsysteem met een diethylgroep aan het stikstofatoom. Deze unieke structuur geeft LSD een hoge potentie en selectiviteit voor specifieke receptordoelen in de hersenen.

LSD-isomeren

Stereochemie: LSD is een chirale verbinding met twee stereocentra op de koolstofatomen C-5 en C-8, zodat er theoretisch vier verschillende optische isomeren van LSD kunnen bestaan. LSD, ook wel (+)-d-LSD genoemd, heeft de absolute configuratie (5R,8R). 5S stereoisomeren van lysergamiden bestaan niet in de natuur en worden niet gevormd tijdens de synthese van d-lyserginezuur. Retrosynthetisch zou het stereocentrum C-5 geanalyseerd kunnen worden als zijnde dezelfde configuratie als de alfakoolstof van het natuurlijk voorkomende aminozuur L-tryptofaan, de precursor van alle biosynthetische ergolineverbindingen.

LSD en iso-LSD, de twee C-8 isomeren, kunnen echter snel in elkaar overgaan in aanwezigheid van basen, omdat het alfa proton zuur is en kan worden gedeprotoneerd en gereprotoneerd. Niet-psychoactieve iso-LSD die is gevormd tijdens de synthese kan worden gescheiden door chromatografie en kan worden geïsomeriseerd tot LSD.

Zuivere zouten van LSD zijn triboluminescent en zenden kleine witte lichtflitsen uit wanneer ze in het donker worden geschud. LSD is sterk fluorescerend en gloeit blauwachtig wit op onder UV-licht. Men denkt dat de stereochemie van LSD een belangrijke rol speelt bij de farmacologische effecten en de interactie met serotoninereceptoren in de hersenen.

Zuur-base eigenschappen: LSD is een zwak basische verbinding die kan protoneren of deprotoneren, afhankelijk van de pH van de omgeving. In zijn neutrale vorm bestaat LSD voornamelijk als de vrije base, die minder goed oplosbaar is in water en minder biologisch beschikbaar is dan zijn zoutvormen. In zure omstandigheden, zoals in de maag na orale inname, wordt LSD geprotoneerd en omgezet in zijn in water oplosbare zoutvormen, zoals LSD-tartraat of LSD-hydrochloride, wat de absorptie en biologische beschikbaarheid verbetert.

• IUPAC-naam: (6aR,9R)-N,N-diethyl-7-methyl-4,6,6a,7,8,9-hexahydroindolo[4,3-fg]chinoline-9-carboxamide
• CAS-nr.: 50-37-3
• Andere namen: D-lysergzuurdiëthylamide; N, N-diethyl-D-lysergamide; Lysergsäure-diëthylamide; LAD; LSD; LSD-25; 9,10-Didehydro-N,N-diethyl-6-methylergoline-8-β-carboxamide

Reagens Kwalitatieve Tests

Blootstelling van verbindingen aan de reagentia geeft een kleurverandering die indicatief is voor de te testen verbinding.

Synthese Manieren

LSD is een ergoline derivaat. Het wordt meestal gesynthetiseerd door diethylamine te laten reageren met een geactiveerde vorm van lyserginezuur. Activerende reagentia zijn onder andere fosforylchloride en peptidekoppelingsreagentia zoals PyBOP.

LSD uit LSA met fosforylchloride

LSD uit LSA met PyBOP

Lyserginezuur wordt gemaakt door alkalische hydrolyse van lysergamiden zoals ergotamine, een stof die meestal afkomstig is van de moederkoren schimmel op een agarplaat; of, theoretisch mogelijk, maar onpraktisch en ongebruikelijk, van ergine (lyserginezuur amide, LSA) geëxtraheerd uit morning glory zaden. Lyserginezuur kan ook synthetisch geproduceerd worden, hoewel deze processen niet gebruikt worden voor clandestiene productie vanwege de lage opbrengst en hoge complexiteit.

Effecten en dosering

LSD wordt meestal oraal geconsumeerd, ofwel door het innemen van vloeipapier geïmpregneerd met de stof of door het innemen van vloeibare druppels die direct op de tong worden gelegd. Vloeipapier, vaak versierd met kleurrijke ontwerpen of patronen, is een populair medium voor het verspreiden van LSD omdat het makkelijk te hanteren en te doseren is. Vloeibare LSD, meestal opgelost in ethanol of een ander oplosmiddel, biedt meer flexibiliteit in dosering en toediening, maar vereist zorgvuldig meten om overdosering te voorkomen.

LSD-suikerklontje

Subjectieve effecten omvatten veranderingen in visuele patronen, hallucinerende waarnemingen, vervorming van tijdsperceptie, verhoogde zelfreflectie, abstract denken, versterkt genieten van muziek, gevoelens van intens geluk en een verminderd gevoel van eigenwaarde. Het gebruik van LSD wordt vaak geassocieerd met ervaringen die als mystiek worden omschreven en waarvan soms wordt geloofd dat ze helpen bij introspectie en persoonlijke ontwikkeling. LSD wordt wel de eerste hedendaagse entheogene stof genoemd, een categorie die normaal gesproken is voorbehouden aan traditionele botanische preparaten of concentraten.

In tegenstelling tot veel illegale stoffen is er geen definitief verband tussen LSD en fysiologische toxiciteit of verslavende eigenschappen. Desalniettemin kunnen negatieve psychologische reacties optreden, zoals extreme angst, gevoelens van vervolging, valse overtuigingen en episodes van psychose, vooral bij mensen die vatbaar zijn voor geestelijke gezondheidsproblemen.

Farmacologie

Volgens verschillende onderzoeken werkt LSD als een partiële agonist op de meeste serotonine receptor subtypes, waaronder de 5-HT1A, 5-HT2A, 5-HT2B, 5-HT2C en 5-HT6 receptoren, met een hoge affiniteit. De 5-HT3 en 5-HT4 receptoren zijn uitgesloten. 5-HT5B receptoren, die niet bij mensen zijn gevonden, hebben ook een hoge affiniteit voor LSD.

Het mechanisme van de psychedelische effecten van LSD is vermoedelijk agonistische (bindende) activiteit op de 5-HT2A, 5-HT2C en 5-HT1A receptorsubtypes, met een hoge affiniteit. Meer informatie over hoe veranderde serotoninesignalering kan leiden tot de kenmerkende cascade van visuele en cognitieve effecten van LSD is hier beschikbaar. Opgemerkt moet worden dat het mechanisme niet volledig wordt begrepen.

Bindingsaffiniteit van LSD voor verschillende receptoren.

Recent onderzoek heeft ook ontdekt dat LSD andere intracellulaire signaalcascades activeert dan endogene serotonine, zelfs wanneer het aan dezelfde receptorplaatsen is gebonden. Omdat intracellulaire signaalcascades de genexpressie beïnvloeden, kunnen LSD-geïnduceerde signaalgebeurtenissen in cellen de genexpressie op een verkeerde manier veranderen, wat op zijn beurt kan leiden tot veranderingen in de neuronale toestand en vervolgens in cognitie.

Deze bevindingen helpen verklaren waarom de gedragseffecten kunnen lijken op paranoïde schizofrenie bij mensen.

Het onderzoek concludeert dat acuut gebruik van LSD de expressie verhoogt van een kleine set genen in de hersenen van zoogdieren die betrokken zijn bij een breed scala aan cellulaire functies die betrokken zijn bij synaptische plasticiteit, glutamaterge signalering, cytoskelet architectuur en misschien communicatie tussen de synaps en de kern.

Daarnaast hebben studies aangetoond dat LSD bindt aan alle dopamine- en alle noradrenaline receptoren. De meeste serotonerge psychedelica zijn niet noemenswaardig dopaminerge, dus LSD is in dit opzicht uniek. Er is met name aangetoond dat de agonistische werking van LSD op de D2-receptor bijdraagt aan de subjectieve effecten.

Opslag

LSD is relatief onstabiel in de aanwezigheid van licht, warmte en zuurstof, waardoor de verbinding na verloop van tijd kan afbreken. Om de potentie en integriteit te behouden, moet LSD worden bewaard in een koele, donkere en droge omgeving, bij voorkeur in luchtdichte containers. De juiste opslagomstandigheden zijn essentieel voor het behoud van de kwaliteit van LSD-bevattende producten en het minimaliseren van afbraak tijdens verwerking en transport.

Conclusie

Concluderend kan gezegd worden dat lyserginezuurdiëthylamide (LSD) nog steeds een stof is die veel interesse en controverse oproept, de rijke geschiedenis en complexe farmacologische effecten maken het tot een onderwerp van voortdurende fascinatie. Ondanks de classificatie als gecontroleerde stof op lijst I en de wettelijke barrières die onderzoek in de weg staan, blijft LSD onderzoekers, clinici en liefhebbers fascineren. De potentiële therapeutische toepassingen, vooral op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg, rechtvaardigen verder onderzoek onder gecontroleerde omstandigheden. Bovendien onderstreept het unieke vermogen van LSD om het bewustzijn te veranderen en mystieke ervaringen op te wekken het belang ervan als hulpmiddel om de menselijke geest te begrijpen en de aard van het bewustzijn zelf te onderzoeken. Toekomstige onderzoeksinspanningen moeten echter geleid worden door ethische overwegingen en veiligheidsoverwegingen om een verantwoord onderzoek van de potentiële voordelen en risico's van LSD te garanderen. Door deze uitdagingen met wetenschappelijke nauwkeurigheid en mededogen aan te gaan, kunnen we nieuwe inzichten verkrijgen in de werking van de hersenen en de weg vrijmaken voor innovatieve benaderingen van genezing en zelfontdekking.

Bibliografie

• Bailey, Keith, Denise Verner en Donald Legault. "Distinction of Some Dialkyl Amides of Lysergic and iso-Lysergic Acids from LSD. Journal of the Association of Official Analytical Chemists 56.1 (1973): 88-99. https://academic.oup.com/jaoac/article-abstract/56/1/88/5711736
• Clark, C. C. "The differentiation of lysergic acid diethylamide (LSD) from N-methyl-N-propyl and N-butyl amides of lysergic acid". Tijdschrift voor Forensische Wetenschappen 34.3 (1989): 532-546. https://asmedigitalcollection.asme.org/forensicsciences/article/34/3/532/1182282
• Harris, Howard A., en Thomas Kane. "A method for identification of Lysergic acid diethylamide (LSD) using a microscope sampling device with Fourier Transform Infrared (FT/IR) spectroscopy. Tijdschrift voor Forensische Wetenschappen 36.4 (1991): 1186-1191. https://asmedigitalcollection.asme.org/forensicsciences/article/36/4/1186/1182776
• https://psychonautwiki.org/wiki/LSD
• https://en.wikipedia.org/wiki/LSD