Hoe ik ook mijn best doe, ik heb geen documentatie kunnen vinden over de extractie van _ uit urine.
Ik ben vooral geïnteresseerd in het terugvinden van amfetamine(s).
Ik heb wat pdf's gevonden die op het web rondzwerven en die een extractieproces beschrijven met behulp van gaschromatografie-massaspectroscopie of een andere ontoegankelijke ingewikkelde en waarschijnlijk gepatenteerde technologie/proces.
Ik heb echter de term "pislab" horen noemen door een vriend die beweert ze uit de eerste hand te hebben ontmoet in... minder-dan-lab omstandigheden.
Ik ken ook termen als "tinkle tweaking", wat als ik me niet vergis specifiek verwijst naar het drinken van betoverde pis... nee.
Hoe dan ook, ik ga mijn verslag delen van een blinde reis op die oude gele weg.
Ik had geen idee of ik in staat zou zijn om de nodige techniek(en) voor extractie te leren, maar ik voelde me gerechtvaardigd in de gedachte dat er een methode moest bestaan; en dus zoals ze zeggen: "maak hooi terwijl de zon schijnt"...
# [COLLECTIE]
Urine werd verzameld gedurende een jaar van relatief zwaar amfetaminegebruik.
Op de meeste dagen bevatte dit een mix van 'd-', 'l-', en 'm...' amfetamine.
* De gemiddelde dagelijkse dosis m...amph werd geschat op 100 mg (oraal toegediend).
* formuleringen/doseringen van de 'd'- en 'l'-varianten worden niet openbaar gemaakt (aangezien dit nuttig kan zijn voor de smerige fascistische zwijnen die ongetwijfeld op dit forum zullen patrouilleren (ervan uitgaande dat dit niet een soort honingpot is om mee te beginnen)).
* Het versterkende effect van maagzuurremmers was bekend en werd vermeden om theoretisch hoge concentraties te garanderen.
Meestal werd de urine ter plekke opgevangen in waterflessen van 500 ml (vanwaar de urine kwam).
* af en toe bevatte een van deze flessen nog een (helaas schijnbaar niet-triviale) hoeveelheid drinkwater op het moment van verzamelen.
# [METHODOLOGIE]
Ik heb mijn best gedaan om controlegroepen aan te houden: muggle-pis werd apart bewaard van betoverde pis.
Het viel me op dat betoverde containers altijd een laagje kristallijn sediment ontwikkelden dat zich binnen een paar dagen begon te vormen en na een paar weken volledig leek te zijn bezonken.
* Monsters die werden verzameld terwijl selectief werd afgezien van m...amph, bleken een aanzienlijk dunnere laag te vormen.
* Containers in de controlegroep - pis van muggle - vormden geen sedimentlaag.
Ik nam aan dat deze kristallijne sedimentlaag een mengsel moest zijn van metabolieten en/of van het doelmateriaal.
- Ik denk dat deze veronderstelling mijn eerste fout was en uiteindelijk - gestimuleerd om de opslagvoetafdruk van mijn urinecache te verminderen - heb ik me een weg gebaand naar een herhaalbaar proces om het (vermoedelijke) doelmateriaal te condenseren... en de bovenste urinelaag weg te gooien...
# [VERWERKING]
1.) Laat de urine ongeveer een maand bezinken,
2.) hevel voorzichtig het grootste deel (maar niet alles) van de bovenste laag af - spoel het door het toilet (facePalm-Emoji?).
3.) combineer de overgebleven bodemlaag van elke verwerkte 500 ml container in 2 liter sodaflessen.
* Ik herhaalde dit proces - het combineren van het sediment in steeds grotere en dus minder containers, totdat
totdat ik uiteindelijk een beter hanteerbare cache overhield van gecombineerde sedimentlagen onder afschuwelijk zwarte mengsels van verouderde urine... de smerigste substantie die ik ooit ben tegengekomen.
* Bij de laatste run besloot ik een aanpassing te maken, omdat ik bang was dat ik dit moeizame proces verkeerd had aangepakt. In plaats van de bovenste laag over te hevelen naar het toilet, werd alle resterende vloeistof omgeleid naar een 3L-kan - alles behalve een enkele 1L-fles die zo'n robuuste sedimentlaag had ontwikkeld en daaronder een vrijwel heldere laag urine, dat deze als speciaal werd bestempeld en opzij werd gezet.
# HERSTEL]
De producten van het eerder beschreven proces:
(monster-A): De hierboven genoemde 'speciale' 1L fles, die naar schatting ~300mL sediment bevat.
(monster-B): Een quasi-geïsoleerde kristallijne sediment slush <= 900mL (met ijver had deze hoeveelheid veel hoger kunnen zijn... een feit waar ik me niet langer druk om maak aangezien ik er vrij zeker van ben dat het nutteloos is, zoals je binnenkort zult zien).
(monster-C): 3L van een jaar oud griezelig zwart vloeibaar pismengsel met een onbekende hoeveelheid (als die er al is) sedimentlaag die zich vormt.
* Ik wist niet zeker welk oplosmiddel ik moest gebruiken (aceton vs IPA vs ???) Ik besloot te beginnen met aceton op monster-A en van daaruit verder te gaan, afhankelijk van de resultaten.
(A): Nadat de vloeibare pis van monster-A was overgeheveld in monster-C (waarmee die 3L-container perfect werd bijgevuld), werd het 'doel'-materiaal opgehaald door er een portie aceton in te wervelen en overgebracht in een kleine glazen kom. Een tweede portie aceton werd gebruikt om het resterende materiaal terug te krijgen en samengevoegd in dat kommetje.
(A): Het mengsel werd geroerd en vervolgens tweemaal door koffiefilters gefiltreerd voordat men het liet verdampen. De gebruikte filters werden bewaard in een pot.
(A): Het verdampen moest opportunistisch en dus met tussenpozen gebeuren; als ik het me goed herinner duurde het ongeveer een week zonder hulp verdampen.
(A): Er was nooit echt sprake van "kristalliseren", maar eenmaal opgedroogd was de kom bedekt met wat leek op verpulverde scherven met een troebele witte maar vrij heldere kleur... Dit leek erg op, nou ja... waar het vandaan kwam... Ik hoopte.
*Subjectieve analyse van monster-A:
- Smaak: geen
- Brandend gevoel bij insulinen: geen
- Effect(en) van ~50mg orale dosering: geen
...monster-A werd in een klein glazen flesje geschraapt waar het bewaard blijft.
(B): Meerdere porties IPA werden toegevoegd aan de ~900mL sediment slush en krachtig geschud.
(B): De oplossing werd vervolgens meerdere keren gefilterd door koffiefilters, uiteindelijk in een schone verdampingskom.
(B): De gebruikte koffiefilters werden opgevangen in een pot. Een pot water die net groot genoeg was voor de pot werd aan de kook gebracht. Het vuur werd uitgezet en de pot werd in de pot geplaatst. Na ongeveer 30 minuten werd de pot uit het nog hete water gehaald en flink geschud. Ik heb dit 3 keer gedaan.
(B): De inhoud van de pot - filter en al - werd vervolgens vacuümgefilterd terwijl hij nog heet was.
(B): De gefilterde koffiefilters werden opnieuw in een pot bewaard en opgeborgen.
(B): Deze gefilterde oplossing werd vervolgens toegevoegd aan de verdampingskom en minimaal geroerd.
(B): De oplossing was al weken aan het verdampen zonder enig teken van herkristallisatie.
(B): Ik verplaatste het naar de vriezer voor ongeveer 18 uur. Er werd geen verandering waargenomen.
(B): Ik begon toen een proces waarbij ik de kom boven een milde warmtebron liet zitten om de verdamping te versnellen.
(B): Ik was voorzichtig om het nooit aan de kook te brengen en merkte slechts af en toe stoom op.
(B): Eenmaal van het vuur gehaald, zou het voor een paar uur naar de vriezer worden verplaatst voordat het op een veilige verstopplaats werd opgeborgen.
(B): Deze warm/koud verwerking werd drie keer gedaan over een periode van ongeveer een week - aan het begin daarvan werd het volume geschat op ~100mL.
(B): Vreemd genoeg, nadat de oplossing was gereduceerd tot ~75mL bevroor het gedeeltelijk, maar smolt onmiddellijk wanneer het uit de vriezer werd gehaald.
(B): Op dit moment heb ik besloten om de kom gewoon ongemoeid te laten in een ongekoelde, maar nog steeds koele en donkere ruimte. Vanochtend leek het rond de 50mL te zijn. Het is een troebele helder/witte kleur (vergelijkbaar met het eindproduct van monster A) met een klein laagje vuilkleurige onzuiverheden die niet gefilterd konden worden en die zich op natuurlijke wijze lijken af te scheiden als ze ongestoord worden achtergelaten. Aangezien mijn enige sep-funnel een ruwe persoonlijke constructie is, geloof ik niet dat het mogelijk is om te proberen er zo'n kleine hoeveelheid materiaal doorheen te laten lopen.
(C): stand-by...
# [CONCLUSIES]
(*) Om de volgende redenen geloof ik dat ik vroeg in het proces een tragische fout heb gemaakt toen ik aannam dat de kristallijne sedimentlaag het doelmateriaal moest bevatten.
- Het product van monster-A lijkt het doelwit niet te bevatten.
- Hoewel monster-B nog steeds verdampt, voorspelt het feit dat zoveel sediment is gereduceerd tot zo'n klein volume vloeistof zonder te herkristalliseren, niet veel goeds.
- Na het bekijken van enkele video's van Walt (zoals "Preparation_of_2-Bromovalerophenone", "1-Phenyl-2-nitropropene_P2NP_synthesis", en "Amphetamine_synthesis_via_NaBH4"), zag ik een patroon waarbij telkens wanneer scheiding nodig was, het respectieve doelmateriaal zich in de bovenste laag bevond. Kan toeval zijn, maar ik denk het niet.
(?): Heb ik het afgelopen jaar van mijn leven verspild door in het geheim met pis te spelen?
(?): Is het waarschijnlijker dat het (de) gewenste materiaal(en) in de weggegooide bovenste vloeistoflaag zat(ten)?
(?): Wat had men kunnen doen om ze eruit te halen?
(?): Wordt het doelmateriaal afgebroken? Met welke snelheid? Wat zijn de factoren daarin? (Denk eraan, ik heb nog steeds monster-C...)
Ik ben vooral geïnteresseerd in het terugvinden van amfetamine(s).
Ik heb wat pdf's gevonden die op het web rondzwerven en die een extractieproces beschrijven met behulp van gaschromatografie-massaspectroscopie of een andere ontoegankelijke ingewikkelde en waarschijnlijk gepatenteerde technologie/proces.
Ik heb echter de term "pislab" horen noemen door een vriend die beweert ze uit de eerste hand te hebben ontmoet in... minder-dan-lab omstandigheden.
Ik ken ook termen als "tinkle tweaking", wat als ik me niet vergis specifiek verwijst naar het drinken van betoverde pis... nee.
Hoe dan ook, ik ga mijn verslag delen van een blinde reis op die oude gele weg.
Ik had geen idee of ik in staat zou zijn om de nodige techniek(en) voor extractie te leren, maar ik voelde me gerechtvaardigd in de gedachte dat er een methode moest bestaan; en dus zoals ze zeggen: "maak hooi terwijl de zon schijnt"...
# [COLLECTIE]
Urine werd verzameld gedurende een jaar van relatief zwaar amfetaminegebruik.
Op de meeste dagen bevatte dit een mix van 'd-', 'l-', en 'm...' amfetamine.
* De gemiddelde dagelijkse dosis m...amph werd geschat op 100 mg (oraal toegediend).
* formuleringen/doseringen van de 'd'- en 'l'-varianten worden niet openbaar gemaakt (aangezien dit nuttig kan zijn voor de smerige fascistische zwijnen die ongetwijfeld op dit forum zullen patrouilleren (ervan uitgaande dat dit niet een soort honingpot is om mee te beginnen)).
* Het versterkende effect van maagzuurremmers was bekend en werd vermeden om theoretisch hoge concentraties te garanderen.
Meestal werd de urine ter plekke opgevangen in waterflessen van 500 ml (vanwaar de urine kwam).
* af en toe bevatte een van deze flessen nog een (helaas schijnbaar niet-triviale) hoeveelheid drinkwater op het moment van verzamelen.
# [METHODOLOGIE]
Ik heb mijn best gedaan om controlegroepen aan te houden: muggle-pis werd apart bewaard van betoverde pis.
Het viel me op dat betoverde containers altijd een laagje kristallijn sediment ontwikkelden dat zich binnen een paar dagen begon te vormen en na een paar weken volledig leek te zijn bezonken.
* Monsters die werden verzameld terwijl selectief werd afgezien van m...amph, bleken een aanzienlijk dunnere laag te vormen.
* Containers in de controlegroep - pis van muggle - vormden geen sedimentlaag.
Ik nam aan dat deze kristallijne sedimentlaag een mengsel moest zijn van metabolieten en/of van het doelmateriaal.
- Ik denk dat deze veronderstelling mijn eerste fout was en uiteindelijk - gestimuleerd om de opslagvoetafdruk van mijn urinecache te verminderen - heb ik me een weg gebaand naar een herhaalbaar proces om het (vermoedelijke) doelmateriaal te condenseren... en de bovenste urinelaag weg te gooien...
# [VERWERKING]
1.) Laat de urine ongeveer een maand bezinken,
2.) hevel voorzichtig het grootste deel (maar niet alles) van de bovenste laag af - spoel het door het toilet (facePalm-Emoji?).
3.) combineer de overgebleven bodemlaag van elke verwerkte 500 ml container in 2 liter sodaflessen.
* Ik herhaalde dit proces - het combineren van het sediment in steeds grotere en dus minder containers, totdat
totdat ik uiteindelijk een beter hanteerbare cache overhield van gecombineerde sedimentlagen onder afschuwelijk zwarte mengsels van verouderde urine... de smerigste substantie die ik ooit ben tegengekomen.
* Bij de laatste run besloot ik een aanpassing te maken, omdat ik bang was dat ik dit moeizame proces verkeerd had aangepakt. In plaats van de bovenste laag over te hevelen naar het toilet, werd alle resterende vloeistof omgeleid naar een 3L-kan - alles behalve een enkele 1L-fles die zo'n robuuste sedimentlaag had ontwikkeld en daaronder een vrijwel heldere laag urine, dat deze als speciaal werd bestempeld en opzij werd gezet.
# HERSTEL]
De producten van het eerder beschreven proces:
(monster-A): De hierboven genoemde 'speciale' 1L fles, die naar schatting ~300mL sediment bevat.
(monster-B): Een quasi-geïsoleerde kristallijne sediment slush <= 900mL (met ijver had deze hoeveelheid veel hoger kunnen zijn... een feit waar ik me niet langer druk om maak aangezien ik er vrij zeker van ben dat het nutteloos is, zoals je binnenkort zult zien).
(monster-C): 3L van een jaar oud griezelig zwart vloeibaar pismengsel met een onbekende hoeveelheid (als die er al is) sedimentlaag die zich vormt.
* Ik wist niet zeker welk oplosmiddel ik moest gebruiken (aceton vs IPA vs ???) Ik besloot te beginnen met aceton op monster-A en van daaruit verder te gaan, afhankelijk van de resultaten.
(A): Nadat de vloeibare pis van monster-A was overgeheveld in monster-C (waarmee die 3L-container perfect werd bijgevuld), werd het 'doel'-materiaal opgehaald door er een portie aceton in te wervelen en overgebracht in een kleine glazen kom. Een tweede portie aceton werd gebruikt om het resterende materiaal terug te krijgen en samengevoegd in dat kommetje.
(A): Het mengsel werd geroerd en vervolgens tweemaal door koffiefilters gefiltreerd voordat men het liet verdampen. De gebruikte filters werden bewaard in een pot.
(A): Het verdampen moest opportunistisch en dus met tussenpozen gebeuren; als ik het me goed herinner duurde het ongeveer een week zonder hulp verdampen.
(A): Er was nooit echt sprake van "kristalliseren", maar eenmaal opgedroogd was de kom bedekt met wat leek op verpulverde scherven met een troebele witte maar vrij heldere kleur... Dit leek erg op, nou ja... waar het vandaan kwam... Ik hoopte.
*Subjectieve analyse van monster-A:
- Smaak: geen
- Brandend gevoel bij insulinen: geen
- Effect(en) van ~50mg orale dosering: geen
...monster-A werd in een klein glazen flesje geschraapt waar het bewaard blijft.
(B): Meerdere porties IPA werden toegevoegd aan de ~900mL sediment slush en krachtig geschud.
(B): De oplossing werd vervolgens meerdere keren gefilterd door koffiefilters, uiteindelijk in een schone verdampingskom.
(B): De gebruikte koffiefilters werden opgevangen in een pot. Een pot water die net groot genoeg was voor de pot werd aan de kook gebracht. Het vuur werd uitgezet en de pot werd in de pot geplaatst. Na ongeveer 30 minuten werd de pot uit het nog hete water gehaald en flink geschud. Ik heb dit 3 keer gedaan.
(B): De inhoud van de pot - filter en al - werd vervolgens vacuümgefilterd terwijl hij nog heet was.
(B): De gefilterde koffiefilters werden opnieuw in een pot bewaard en opgeborgen.
(B): Deze gefilterde oplossing werd vervolgens toegevoegd aan de verdampingskom en minimaal geroerd.
(B): De oplossing was al weken aan het verdampen zonder enig teken van herkristallisatie.
(B): Ik verplaatste het naar de vriezer voor ongeveer 18 uur. Er werd geen verandering waargenomen.
(B): Ik begon toen een proces waarbij ik de kom boven een milde warmtebron liet zitten om de verdamping te versnellen.
(B): Ik was voorzichtig om het nooit aan de kook te brengen en merkte slechts af en toe stoom op.
(B): Eenmaal van het vuur gehaald, zou het voor een paar uur naar de vriezer worden verplaatst voordat het op een veilige verstopplaats werd opgeborgen.
(B): Deze warm/koud verwerking werd drie keer gedaan over een periode van ongeveer een week - aan het begin daarvan werd het volume geschat op ~100mL.
(B): Vreemd genoeg, nadat de oplossing was gereduceerd tot ~75mL bevroor het gedeeltelijk, maar smolt onmiddellijk wanneer het uit de vriezer werd gehaald.
(B): Op dit moment heb ik besloten om de kom gewoon ongemoeid te laten in een ongekoelde, maar nog steeds koele en donkere ruimte. Vanochtend leek het rond de 50mL te zijn. Het is een troebele helder/witte kleur (vergelijkbaar met het eindproduct van monster A) met een klein laagje vuilkleurige onzuiverheden die niet gefilterd konden worden en die zich op natuurlijke wijze lijken af te scheiden als ze ongestoord worden achtergelaten. Aangezien mijn enige sep-funnel een ruwe persoonlijke constructie is, geloof ik niet dat het mogelijk is om te proberen er zo'n kleine hoeveelheid materiaal doorheen te laten lopen.
(C): stand-by...
# [CONCLUSIES]
(*) Om de volgende redenen geloof ik dat ik vroeg in het proces een tragische fout heb gemaakt toen ik aannam dat de kristallijne sedimentlaag het doelmateriaal moest bevatten.
- Het product van monster-A lijkt het doelwit niet te bevatten.
- Hoewel monster-B nog steeds verdampt, voorspelt het feit dat zoveel sediment is gereduceerd tot zo'n klein volume vloeistof zonder te herkristalliseren, niet veel goeds.
- Na het bekijken van enkele video's van Walt (zoals "Preparation_of_2-Bromovalerophenone", "1-Phenyl-2-nitropropene_P2NP_synthesis", en "Amphetamine_synthesis_via_NaBH4"), zag ik een patroon waarbij telkens wanneer scheiding nodig was, het respectieve doelmateriaal zich in de bovenste laag bevond. Kan toeval zijn, maar ik denk het niet.
(?): Heb ik het afgelopen jaar van mijn leven verspild door in het geheim met pis te spelen?
(?): Is het waarschijnlijker dat het (de) gewenste materiaal(en) in de weggegooide bovenste vloeistoflaag zat(ten)?
(?): Wat had men kunnen doen om ze eruit te halen?
(?): Wordt het doelmateriaal afgebroken? Met welke snelheid? Wat zijn de factoren daarin? (Denk eraan, ik heb nog steeds monster-C...)