Ακολουθούν αυτά που έχω βρει. Πρώτον, η αμίνη αντιδρά με ακρυλικά για να προκύψει δι-εστέρας. Στη συνέχεια κυκλώνεται για να σχηματιστεί το προϊόν Dieckmann, το οποίο αποκαρβοξυλιώνεται με τη χρήση όξινου μέσου. Βήματα όπως η απόσταξη του δι-εστέρα υπό κενό μπορούν να παραλειφθούν. Η αποκαρβοξυλίωση μπορεί επίσης να γίνει σε οξικό οξύ.
1-ισοπροπυλο-4-πιπεριδόνη: Η ισοπροπυλαμίνη (684 cc.) διαλύθηκε σε 1600 cc. απόλυτης αλκοόλης και στο διάλυμα, που ψύχθηκε σε παγόλουτρο, προστέθηκαν τμηματικά 2800 cc. ακρυλικού αιθυλεστέρα. Το διάλυµα που προέκυψε διατηρήθηκε επί 1 εβδοµάδα σε θερµοκρασία δωµατίου και στη συνέχεια επεξεργάστηκε µε τον συνήθη τρόπο (6). Η δι-(β-καρβεθοξυ-αιθυλ)-ισοπροπυλαμίνη αποστάζεται στους 128 βαθμούς σε 2mmHg., απόδοση 1600 g.
Σε 3-λαιμό, 5 λίτρων, στρογγυλοπυθμένη φιάλη εφοδιασμένη με αναδευτήρα Hershberg, χωνί πτώσης και ψυκτήρα επαναρροής, 46 g. νατρίου κονιοποιήθηκαν κάτω από 1000 cc. ξηρού τολουολίου. Η εσωτερική θερµοκρασία έφθασε στους 90 βαθµούς µε ελαιόλουτρο και προστέθηκαν 518 g. δι-(β-καρβεθοξυαιθυλο)ισοπροπυλαµίνης µε σταγόνες υπό ανάδευση. Καθώς προχωρούσε η συµπύκνωση, το άλας νατρίου του l-ισοπροπυλο-3-καρβεθοξυ-4-πιπερονιδίουκαταβυθίστηκε. Όταν ολοκληρώθηκε η προσθήκη, το µείγµα θερµάνθηκε και αναδεύτηκε στους 90 βαθµούς για 3 ώρες ακόµη. Το περιεχόµενο ψύχθηκε, προστέθηκαν 1000 cc. νερού, το τολουόλιο διαχωρίστηκε και το υδατικό στρώµα οξύνθηκε µε 480 cc. πυκνού υδροχλωρικού οξέος. Το διάλυμα του υδροχλωρικού l-ισοπροπυλο-3-καρβεθοξυ-4-πιπεριδόνης επαναρροφήθηκε μέχρις ότου μια σταγόνα του διαλύματος έδωσε μόνο ένα αχνό χρώμα με χλωριούχο σίδηρο. Το μεγαλύτερο μέρος του νερού απομακρύνθηκε υπό κενό και το υπόλειμμα έγινε αλκαλικό με 50% διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου σε pH 11 περίπου. Το μείγμα εκχυλίστηκε στη συνέχεια με αιθέρα. Το αιθερικό διάλυμα ξηράνθηκε πάνω σε ανθρακικό κάλιο και ο αιθέρας απομακρύνθηκε. Το υπολειπόµενο έλαιο κατά την κλασµάτωση έδωσε 135 g 1-ισοπροπυλο-4-πιπεριδόνης, b p. 103 βαθµούς σε 25 mmHg.
Πιθανώς, αυτό θα λειτουργούσε και με τη φαινυλαιθυλαμίνη. Το εναιώρημα νατρίου χρησιμοποιείται εδώ για την κυκλοποίηση του δι-εστέρα, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και NaOMe/NaOEt, αν και το εναιώρημα νατρίου φαίνεται να λειτουργεί καλύτερα με καλύτερες αποδόσεις και ταχύτερο χρόνο αντίδρασης.
Τι πιστεύετε παιδιά; Θα δουλέψει αυτό με τη φαινυλαιθυλαμίνη; Έχω πρόθεση να το δοκιμάσω, αλλά ίσως κάποιος εδώ να το βρει χρήσιμο.
1-ισοπροπυλο-4-πιπεριδόνη: Η ισοπροπυλαμίνη (684 cc.) διαλύθηκε σε 1600 cc. απόλυτης αλκοόλης και στο διάλυμα, που ψύχθηκε σε παγόλουτρο, προστέθηκαν τμηματικά 2800 cc. ακρυλικού αιθυλεστέρα. Το διάλυµα που προέκυψε διατηρήθηκε επί 1 εβδοµάδα σε θερµοκρασία δωµατίου και στη συνέχεια επεξεργάστηκε µε τον συνήθη τρόπο (6). Η δι-(β-καρβεθοξυ-αιθυλ)-ισοπροπυλαμίνη αποστάζεται στους 128 βαθμούς σε 2mmHg., απόδοση 1600 g.
Σε 3-λαιμό, 5 λίτρων, στρογγυλοπυθμένη φιάλη εφοδιασμένη με αναδευτήρα Hershberg, χωνί πτώσης και ψυκτήρα επαναρροής, 46 g. νατρίου κονιοποιήθηκαν κάτω από 1000 cc. ξηρού τολουολίου. Η εσωτερική θερµοκρασία έφθασε στους 90 βαθµούς µε ελαιόλουτρο και προστέθηκαν 518 g. δι-(β-καρβεθοξυαιθυλο)ισοπροπυλαµίνης µε σταγόνες υπό ανάδευση. Καθώς προχωρούσε η συµπύκνωση, το άλας νατρίου του l-ισοπροπυλο-3-καρβεθοξυ-4-πιπερονιδίουκαταβυθίστηκε. Όταν ολοκληρώθηκε η προσθήκη, το µείγµα θερµάνθηκε και αναδεύτηκε στους 90 βαθµούς για 3 ώρες ακόµη. Το περιεχόµενο ψύχθηκε, προστέθηκαν 1000 cc. νερού, το τολουόλιο διαχωρίστηκε και το υδατικό στρώµα οξύνθηκε µε 480 cc. πυκνού υδροχλωρικού οξέος. Το διάλυμα του υδροχλωρικού l-ισοπροπυλο-3-καρβεθοξυ-4-πιπεριδόνης επαναρροφήθηκε μέχρις ότου μια σταγόνα του διαλύματος έδωσε μόνο ένα αχνό χρώμα με χλωριούχο σίδηρο. Το μεγαλύτερο μέρος του νερού απομακρύνθηκε υπό κενό και το υπόλειμμα έγινε αλκαλικό με 50% διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου σε pH 11 περίπου. Το μείγμα εκχυλίστηκε στη συνέχεια με αιθέρα. Το αιθερικό διάλυμα ξηράνθηκε πάνω σε ανθρακικό κάλιο και ο αιθέρας απομακρύνθηκε. Το υπολειπόµενο έλαιο κατά την κλασµάτωση έδωσε 135 g 1-ισοπροπυλο-4-πιπεριδόνης, b p. 103 βαθµούς σε 25 mmHg.
Πιθανώς, αυτό θα λειτουργούσε και με τη φαινυλαιθυλαμίνη. Το εναιώρημα νατρίου χρησιμοποιείται εδώ για την κυκλοποίηση του δι-εστέρα, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και NaOMe/NaOEt, αν και το εναιώρημα νατρίου φαίνεται να λειτουργεί καλύτερα με καλύτερες αποδόσεις και ταχύτερο χρόνο αντίδρασης.
Τι πιστεύετε παιδιά; Θα δουλέψει αυτό με τη φαινυλαιθυλαμίνη; Έχω πρόθεση να το δοκιμάσω, αλλά ίσως κάποιος εδώ να το βρει χρήσιμο.