Προκλήσεις στην πρόσβαση στις βέλτιστες πρακτικές στη θεραπεία του εθισμού
Η ιστορία ενός από τους ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία κατά της χρήσης ουσιών από τη Sarah Wakeman αντικατοπτρίζει την άποψή του για τη διαδικασία και τα εμπόδια που αντιμετωπίζει. Με το ψευδώνυμο Sandy, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τα οπιοειδή στο λύκειο με συνταγή γιατρού μετά από έναν τραυματισμό στον αθλητισμό.
"Εθίστηκα σε αυτά και εθίστηκα στα οπιοειδή ενώ ήμουν ακόμα στο κολέγιο μετά από πειραματισμό με ναρκωτικά με τον συγκάτοικό μου. Σύντομα ήμουν εθισμένος στην ηρωίνη " - λέει ο Sandy.
Για αρκετά χρόνια η ζωή του ήταν σε καθοδική πορεία: χρέη, απολύσεις, μη πληρωμή λογαριασμών, συλλήψεις, συνεχείς επισκέψεις σε κέντρα αποτοξίνωσης και συμμετοχή σε πρόγραμμα 12 βημάτων.
Ο Sandy εντάχθηκε στο ιατρείο του Wakeman πριν από αρκετά χρόνια. Σήμερα είναι σταθερός: παίρνει βουπρενορφίνη, έχει δουλειά, διαμέρισμα και ακόμη και ένα νέο κατοικίδιο. Περιέγραψε όμως τις δυσκολίες και τη δυσπιστία που αντιμετώπιζε από τους γύρω του, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που υποτίθεται ότι θα τον βοηθούσαν, όπως οι γιατροί και οι ψυχίατροι. Ακόμα και τώρα, οι φαρμακοποιοί φοβούνται μερικές φορές να ανανεώσουν τη συνταγή του για βουπρενορφίνη, οπότε κρύβει εφεδρικές δόσεις για να μην μείνει χωρίς, και αυτό, όπως σημείωσε, μπορεί να είναι επικίνδυνο για κάποιον με εθισμό.
Το κοινωνικό στίγμα περιπλέκει περαιτέρω τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Sandy με τηθεραπεία με βουπρενορφίνη. Αν και το φάρμακο αυτό προορίζεται για μακροχρόνια θεραπεία, χορηγείται σε μικρές δόσεις που απαιτούν αναπλήρωση κάθε λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Αν είχε λιγότερα κίνητρα, αμφιβάλλει ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει, ή αν είχε λιγότερα προνόμια - άλλωστε, ο Sandy, ένας μορφωμένος λευκός άνδρας στις αρχές της δεκαετίας του '30, μεγάλωσε σε μια οικογένεια επαγγελματιών υγείας.
Τα εμπόδια στη θεραπεία, συμπεριλαμβανομένων των υλικοτεχνικών και ιδεολογικών, σχετίζονται εν μέρει με όσους πάσχουν από εθισμό και βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας. Ο εθισμός συνδυάζεται με άλλα κοινωνικά προβλήματα, όπως η έλλειψη στέγης, η φτώχεια, οι διαταραχές ψυχικής υγείας, τα μη θεραπευμένα τραύματα και η επιδημία μοναξιάς που εκτυλίσσεται σε ολόκληρη τη χώρα.
Το 2020, ο αριθμός των υπερβολικών δόσεων οπιοειδών αυξήθηκε σημαντικά λόγω της πανδημίας COVID-19, εν μέρει λόγω της απομόνωσης των ανθρώπων μεταξύ τους και από τη θεραπεία. Ορατσισμός παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στον περιορισμό της πρόσβασης στη θεραπεία, όπως και η μαζική φυλάκιση. Ειδικά στις αγροτικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν υπάρχουν αρκετοί ειδικοί για τη θεραπεία των ναρκωτικών, καθιστώντας τη βασική πρωτοβάθμια περίθαλψη απρόσιτη σε όλους τους ασθενείς.
Μέχρι πρόσφατα, περίπου το 60% των ανθρώπων που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές ζούσαν σε μέρη όπου δεν υπήρχαν γιατροί εξουσιοδοτημένοι να συνταγογραφούν βουπρενορφίνη. Αυτό άλλαξε πέρυσι, ωστόσο, μετά την κατάργηση ενός νόμου που απαιτούσε ειδική άδεια για τη χορήγηση του φαρμάκου. Στο Μάντισον του Ουισκόνσιν, όπου ηδρ Ελίζαμπεθ Αφσάρ εργάζεται με τοξικομανείς, πολλοί ασθενείς διανύουν μεγάλες αποστάσεις κάθε μέρα μόνο και μόνο για να κλείσουν ένα ραντεβού που διαρκεί μόνο 30 λεπτά. Η Salisbury-Afshar σημειώνει ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να περάσουν μια ολόκληρη ημέρα ταξιδεύοντας στην κλινική λόγω έλλειψης άλλων επιλογών.
Η δρ Afshar λέει ότι στις αγροτικές περιοχές, πολλοί γιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την πρώτη γραμμή φροντίδας για τους εξαρτημένους είναι πολύ καταβεβλημένοι για να το κάνουν. Σημειώνει ότι δεν υπάρχουν αρκετοί εξειδικευμένοι επαγγελματίες στον τομέα για να παρέχουν σε όλους τη θεραπεία που χρειάζονται. Αυτό οδηγεί σε μια κατάσταση όπου πολλοί άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στα φάρμακα που χρειάζονται ή δεν μπορούν να συνεχίσουν τη θεραπεία.
Ο Δρ Joudry από το Πίτσμπουργκ λέει ότι το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης των ΗΠΑ δεν είναι προετοιμασμένο να βοηθήσει τους τοξικομανείς και άλλες ευάλωτες ομάδες. Η εστίαση στην τεχνολογική καινοτομία μερικές φορές αποσπά την προσοχή από τα κοινωνιολογικά και οικονομικά προβλήματα που προκαλεί η επιδημία των ναρκωτικών. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ίδια η θεραπεία, όπως η θεραπεία με ιατρική υποστήριξη, δεν λύνει πάντα όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με τον εθισμό. Η επιτυχία μιας τέτοιας θεραπείας εξαρτάται από ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων που μπορεί να επηρεάσουν τον ασθενή.
Η δρ Afshar λέει ότι στις αγροτικές περιοχές, πολλοί γιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την πρώτη γραμμή φροντίδας για τους εξαρτημένους είναι πολύ καταβεβλημένοι για να το κάνουν. Σημειώνει ότι δεν υπάρχουν αρκετοί εξειδικευμένοι επαγγελματίες στον τομέα για να παρέχουν σε όλους τη θεραπεία που χρειάζονται. Αυτό οδηγεί σε μια κατάσταση όπου πολλοί άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στα φάρμακα που χρειάζονται ή δεν μπορούν να συνεχίσουν τη θεραπεία.
Ο Δρ Joudry από το Πίτσμπουργκ λέει ότι το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης των ΗΠΑ δεν είναι προετοιμασμένο να βοηθήσει τους τοξικομανείς και άλλες ευάλωτες ομάδες. Η εστίαση στην τεχνολογική καινοτομία μερικές φορές αποσπά την προσοχή από τα κοινωνιολογικά και οικονομικά προβλήματα που προκαλεί η επιδημία των ναρκωτικών. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ίδια η θεραπεία, όπως η θεραπεία με ιατρική υποστήριξη, δεν λύνει πάντα όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με τον εθισμό. Η επιτυχία μιας τέτοιας θεραπείας εξαρτάται από ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων που μπορεί να επηρεάσουν τον ασθενή.
Πώς μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά;
Η εμπειρία αυτή καταδεικνύει την επιστημονική ανάγκη δημιουργίας νέων θεραπειών για τη μείωση των θανάτων από υπερβολική δόση. Η έρευνα έχει εντοπίσει διάφορες υποσχόμενες προσεγγίσεις, συμπεριλαμβανομένων των παρεμβάσεων μείωσης της βλάβης, οι οποίες έχουν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούνται ευρέως. Παρά τη μακροχρόνια διαμάχη γύρω από την άποψη ότι ημείωση της βλάβης μπορεί να συμβάλει στην κατάχρηση ναρκωτικών, η προσέγγιση αυτή έχει κερδίσει την αποδοχή των παρόχων υπηρεσιών και των φορέων χάραξης πολιτικής.
Δεκαετίες ερευνών στις ΗΠΑ, καθώς και σε χώρες όπως ο Καναδάς και η Ουκρανία, δείχνουν ότι τόσο σώζει ζωές όσο και εξοικονομεί χρήματα.
Παρά την αργή και άνιση πρόοδο, μια πανεθνική πρωτοβουλία για την εισαγωγή προγραμμάτων υλικής υποστήριξης της υγείας (MAT) στις φυλακές και τις φυλακές - που ωθήθηκε εν μέρει από τις δικαστικές προσφυγές της ACLU σε αρκετές πολιτείες - κερδίζει έδαφος.
Η εμπειρία αυτή καταδεικνύει την επιστημονική ανάγκη δημιουργίας νέων θεραπειών για τη μείωση των θανάτων από υπερβολική δόση. Η έρευνα έχει εντοπίσει διάφορες υποσχόμενες προσεγγίσεις, συμπεριλαμβανομένων των παρεμβάσεων μείωσης της βλάβης, οι οποίες έχουν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούνται ευρέως. Παρά τη μακροχρόνια διαμάχη γύρω από την άποψη ότι ημείωση της βλάβης μπορεί να συμβάλει στην κατάχρηση ναρκωτικών, η προσέγγιση αυτή έχει κερδίσει την αποδοχή των παρόχων υπηρεσιών και των φορέων χάραξης πολιτικής.
Δεκαετίες ερευνών στις ΗΠΑ, καθώς και σε χώρες όπως ο Καναδάς και η Ουκρανία, δείχνουν ότι τόσο σώζει ζωές όσο και εξοικονομεί χρήματα.
Παρά την αργή και άνιση πρόοδο, μια πανεθνική πρωτοβουλία για την εισαγωγή προγραμμάτων υλικής υποστήριξης της υγείας (MAT) στις φυλακές και τις φυλακές - που ωθήθηκε εν μέρει από τις δικαστικές προσφυγές της ACLU σε αρκετές πολιτείες - κερδίζει έδαφος.
Αυτό καθίσταται επείγον δεδομένου ότι οι θάνατοι από υπερβολική δόση ναρκωτικών ή αλκοόλ αυξήθηκαν περισσότερο από 600% στις κρατικές φυλακές από το 2001 έως το 2018, σύμφωνα με το Bureau of Justice Statistics, το οποίο διαπίστωσε ότι το 2009 (το πιο πρόσφατο έτος με εθνικά στοιχεία), το ποσοστό ήταν σχεδόν 2%. Το ένα τρίτο των κρατουμένων πάσχει από διαταραχές χρήσης ουσιών. Μελέτη του 2015 στη Βόρεια Καρολίνα διαπίστωσε ότι όσοι αποφυλακίστηκαν πρόσφατα από τη φυλακή είχαν 40 φορές υψηλότερο κίνδυνο υπερβολικής δόσης από ό,τι οι κάτοικοι άλλων πολιτειών.
Το 2014, το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη, όπου εργάζεται ο Wakeman, άνοιξε μία από τις πρώτες "κλινικές γέφυρα" στη χώρα, με στόχο να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ της εισαγωγής ενός ασθενούς από το τμήμα επειγόντων περιστατικών (π.χ. μετά από υπερβολική δόση) και της μακροχρόνιας θεραπείας. Ο Γουέικμαν σημείωσε ότι η περίοδος θεραπείας του εθισμού είναι μια κρίσιμη περίοδος κατά την οποία ο κίνδυνος υποτροπής ή υπερβολικής δόσης είναι υψηλός.
Οι ασθενείς μπορούν να επισκέπτονται την κλινική-γέφυρα χωρίς ραντεβού - την ίδια ημέρα μετά την έξοδο από το τμήμα επειγόντων περιστατικών ή απευθείας από το δρόμο - και να ξεκινούν θεραπεία με βουπρενορφίνη. Μπορούν επίσης να λάβουν ψυχιατρική συμβουλευτική, να συμμετάσχουν σε πρόγραμμα απεξάρτησης και ιατρική περίθαλψη και να χρησιμοποιήσουν τη μείωση της βλάβης εάν εξακολουθούν να κάνουν χρήση ναρκωτικών. Ο Wakeman σημείωσε ότι όσοι θέλουν μπορούν απλώς να καθίσουν, να πιουν ένα φλιτζάνι καφέ και να χαλαρώσουν εδώ, αν χρειάζονται ένα μέρος για να είναι ασφαλείς.
Το 2014, το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη, όπου εργάζεται ο Wakeman, άνοιξε μία από τις πρώτες "κλινικές γέφυρα" στη χώρα, με στόχο να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ της εισαγωγής ενός ασθενούς από το τμήμα επειγόντων περιστατικών (π.χ. μετά από υπερβολική δόση) και της μακροχρόνιας θεραπείας. Ο Γουέικμαν σημείωσε ότι η περίοδος θεραπείας του εθισμού είναι μια κρίσιμη περίοδος κατά την οποία ο κίνδυνος υποτροπής ή υπερβολικής δόσης είναι υψηλός.
Οι ασθενείς μπορούν να επισκέπτονται την κλινική-γέφυρα χωρίς ραντεβού - την ίδια ημέρα μετά την έξοδο από το τμήμα επειγόντων περιστατικών ή απευθείας από το δρόμο - και να ξεκινούν θεραπεία με βουπρενορφίνη. Μπορούν επίσης να λάβουν ψυχιατρική συμβουλευτική, να συμμετάσχουν σε πρόγραμμα απεξάρτησης και ιατρική περίθαλψη και να χρησιμοποιήσουν τη μείωση της βλάβης εάν εξακολουθούν να κάνουν χρήση ναρκωτικών. Ο Wakeman σημείωσε ότι όσοι θέλουν μπορούν απλώς να καθίσουν, να πιουν ένα φλιτζάνι καφέ και να χαλαρώσουν εδώ, αν χρειάζονται ένα μέρος για να είναι ασφαλείς.
Οι κλινικές Bridge ανοίγουν και σε άλλες τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων αρκετών δεκάδων μόνο στην Καλιφόρνια, και τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι έχουν οδηγήσει σε ελπιδοφόρους δείκτες θεραπείας με MAT και έχουν συνδέσει τους ασθενείς με μακροχρόνια θεραπεία εθισμού. Τα αποτελέσματα αυτά μπορεί να επεκταθούν και σε άλλα τμήματα του νοσοκομείου.
Μια μελέτη από ερευνητές από το Syracuse της Νέας Υόρκης διαπίστωσε ότι οι επισκέψεις στα επείγοντα μειώθηκαν κατά 42% τους έξι μήνες μετά την έναρξη λειτουργίας της κλινικής γέφυρας. Μελέτες δείχνουν επίσης ότι οι κλινικές γέφυρες βοηθούν στην κάλυψη ενός κενού στη φροντίδα για ασθενείς με "κλινικά πολύπλοκες" περιπτώσεις: ασθενείς με συνυπάρχουσα κατάχρηση ουσιών, σοβαρές ψυχικές ασθένειες, έλλειψη στέγης και λοιμώξεις όπως ο HIV ή η ηπατίτιδα.
Σε περιπτώσεις όπου οι ιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης είναι περιορισμένοι, οι νοσηλευτές μπορούν να αποτελέσουν το κλειδί για την εξασφάλιση της πρόσβασης στη φροντίδα.
Από το 2016, οι ομοσπονδιακοί κανονισμοί επιτρέπουν στους νοσηλευτές και στους βοηθούς γιατρούς (PA) να συνταγογραφούν βουπρενορφίνη, αλλά αυτό παραμένει μη διαθέσιμο σε ορισμένες πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν πληγεί σκληρά από την κρίση υπερβολικής δόσης, λόγω κανονιστικών περιορισμών.
Μια μελέτη από ερευνητές από το Syracuse της Νέας Υόρκης διαπίστωσε ότι οι επισκέψεις στα επείγοντα μειώθηκαν κατά 42% τους έξι μήνες μετά την έναρξη λειτουργίας της κλινικής γέφυρας. Μελέτες δείχνουν επίσης ότι οι κλινικές γέφυρες βοηθούν στην κάλυψη ενός κενού στη φροντίδα για ασθενείς με "κλινικά πολύπλοκες" περιπτώσεις: ασθενείς με συνυπάρχουσα κατάχρηση ουσιών, σοβαρές ψυχικές ασθένειες, έλλειψη στέγης και λοιμώξεις όπως ο HIV ή η ηπατίτιδα.
Σε περιπτώσεις όπου οι ιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης είναι περιορισμένοι, οι νοσηλευτές μπορούν να αποτελέσουν το κλειδί για την εξασφάλιση της πρόσβασης στη φροντίδα.
Από το 2016, οι ομοσπονδιακοί κανονισμοί επιτρέπουν στους νοσηλευτές και στους βοηθούς γιατρούς (PA) να συνταγογραφούν βουπρενορφίνη, αλλά αυτό παραμένει μη διαθέσιμο σε ορισμένες πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν πληγεί σκληρά από την κρίση υπερβολικής δόσης, λόγω κανονιστικών περιορισμών.
Για παράδειγμα, η πολιτεία του Τενεσί απαγορεύει αυστηρά στους νοσηλευτές και τους επαγγελματίες ιατρούς να συνταγογραφούν βουπρενορφίνη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να αξιοποιήσουν πλήρως την εκπαίδευση και τα προσόντα τους. ΟΜάθιου, ψυχιατρικός νοσηλευτής και κλινικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος διευθύνει τις ιατρικές πτυχές της διαχείρισης της χρήσης ουσιών στο UCSF Health, σημειώνει ότι οι νοσηλευτές προηγμένης πρακτικής, ιδίως στον τομέα της ψυχικής υγείας, διαθέτουν την απαραίτητη εκπαίδευση και εμπειρία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των διαταραχών χρήσης ουσιών.
Με την καθιέρωση της συνταγογραφικής εξουσίας για τους νοσηλευτές και τους ομοσπονδιακούς παρόχους υγειονομικής περίθαλψης, οι νοσηλευτές και οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης έχουν υποβάλει περισσότερες αιτήσεις για χορήγηση άδειας από ό,τι οι γιατροί, γεγονός που αντικατοπτρίζει την ετοιμότητα και την προθυμία τους να αναλάβουν πιο ενεργό ρόλο στην παροχή περίθαλψης.
Η επέκταση της φροντίδας μεθαδόνης σε κανονικά περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες, θα αποτελούσε σημαντικό βήμα για τη διασφάλιση της προσβασιμότητας. Στην αρχή της πανδημίας του Covid, οι κλινικές μεθαδόνης χαλάρωσαν τους κανόνες τους, επιτρέποντας περισσότερες δόσεις για το σπίτι και επιτρέποντας στα μέλη της οικογένειας να παρα λαμβάνουντα φάρμακα για τους ασθενείς σε καραντίνα, γεγονός που δείχνει πιθανές αλλαγές για το μέλλον.
Με την καθιέρωση της συνταγογραφικής εξουσίας για τους νοσηλευτές και τους ομοσπονδιακούς παρόχους υγειονομικής περίθαλψης, οι νοσηλευτές και οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης έχουν υποβάλει περισσότερες αιτήσεις για χορήγηση άδειας από ό,τι οι γιατροί, γεγονός που αντικατοπτρίζει την ετοιμότητα και την προθυμία τους να αναλάβουν πιο ενεργό ρόλο στην παροχή περίθαλψης.
Η επέκταση της φροντίδας μεθαδόνης σε κανονικά περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες, θα αποτελούσε σημαντικό βήμα για τη διασφάλιση της προσβασιμότητας. Στην αρχή της πανδημίας του Covid, οι κλινικές μεθαδόνης χαλάρωσαν τους κανόνες τους, επιτρέποντας περισσότερες δόσεις για το σπίτι και επιτρέποντας στα μέλη της οικογένειας να παρα λαμβάνουντα φάρμακα για τους ασθενείς σε καραντίνα, γεγονός που δείχνει πιθανές αλλαγές για το μέλλον.
Το νομοσχέδιο Modernizing Opioid Treatment Access (MOTA) που εξετάζεται από το Κογκρέσο θα επέτρεπε στους γιατρούς της ιατρικής της εξάρτησης και της ψυχιατρικής να συνταγογραφούν μεθαδόνη. Μελέτες καταδεικνύουν ότι οι ασθενείς μειώνουν τον κίνδυνο υπερβολικής δόσης ή κατάχρησης, εάν είναι σε θέση να παίρνουν μαζί τους μεγαλύτερη ποσότητα του φαρμάκου.
Οι απόψεις για το MOTA ποικίλλουν μεταξύ των ειδικών σε θέματα εθισμού: ορισμένοι πιστεύουν ότι το νομοσχέδιο πάει πολύ μακριά αυξάνοντας τον κίνδυνο υπερβολικής δόσης, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι δεν διευρύνει αρκετά την πρόσβαση. ΗRachel Simon, γιατρός στην κλινική μεθαδόνης στο νοσοκομείο Bellevue της Νέας Υόρκης, θεωρεί τη MOTA ως ένα σημαντικό πρώτο βήμα προς τη μείωση των εμποδίων στη θεραπεία. "Η μεθαδόνη είναι ένα αποτελεσματικό φάρμακο. Η ώρα για αλλαγή είναι τώρα " - λέει.
Τι θα γινόταν αν αφαιρούσαμε τη θεραπεία από τις αποστειρωμένες ιατρικές εγκαταστάσεις;
Για ορισμένους ασθενείς, μπορεί να βοηθήσει ο διαχωρισμός της θεραπείας για τα ναρκωτικά από τις επίσημες εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης. Τοπλαίσιο έχει σημασία, και το να γίνει η θεραπεία πιο πολιτισμικά αυθεντική μπορεί να πετύχει εκεί που άλλες προσεγγίσεις αποτυγχάνουν.
Οι απόψεις για το MOTA ποικίλλουν μεταξύ των ειδικών σε θέματα εθισμού: ορισμένοι πιστεύουν ότι το νομοσχέδιο πάει πολύ μακριά αυξάνοντας τον κίνδυνο υπερβολικής δόσης, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι δεν διευρύνει αρκετά την πρόσβαση. ΗRachel Simon, γιατρός στην κλινική μεθαδόνης στο νοσοκομείο Bellevue της Νέας Υόρκης, θεωρεί τη MOTA ως ένα σημαντικό πρώτο βήμα προς τη μείωση των εμποδίων στη θεραπεία. "Η μεθαδόνη είναι ένα αποτελεσματικό φάρμακο. Η ώρα για αλλαγή είναι τώρα " - λέει.
Τι θα γινόταν αν αφαιρούσαμε τη θεραπεία από τις αποστειρωμένες ιατρικές εγκαταστάσεις;
Για ορισμένους ασθενείς, μπορεί να βοηθήσει ο διαχωρισμός της θεραπείας για τα ναρκωτικά από τις επίσημες εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης. Τοπλαίσιο έχει σημασία, και το να γίνει η θεραπεία πιο πολιτισμικά αυθεντική μπορεί να πετύχει εκεί που άλλες προσεγγίσεις αποτυγχάνουν.
https://portal.ct.gov/DMHAS/Newsworthy/News-Items/The-Imani-Breakthrough-Project
Το Imani Breakthrough Project με έδρα το Κονέκτικατ, που ξεκίνησε το 2017, προσφέρει θεραπεία εθισμού σε εκκλησίες μαύρων και λατινοαμερικάνων ως έναν τρόπο αντιμετώπισης των φυλετικών ανισοτήτων στη θεραπεία. Το πρόγραμμα, που αναπτύχθηκε από τους ψυχιάτρους εθισμού του Yale Ayana Jordan και Chirell Bellamy, ("Imani" σημαίνει "fait" στα σουαχίλι) αποτελείται από εβδομαδιαίες συνεδρίες υποστήριξης και ανάκαμψης από ομοτίμους, καθώς και ατομική καθοδήγηση και γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία, που πραγματοποιούνται σε εκκλησίες.
Το έργο γεννήθηκε στην πραγματικότητα από μια μεγάλη ανάγκη - σε μια εποχή που οι θάνατοι από υπερβολική δόση σε μαύρους και Λατίνους αυξάνονταν, αλλά τα μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονταν κυρίως στα λευκά αγροτικά θύματα της επιδημίας.
Για όσο καιρό αναπτυσσόταν αυτό το πρόγραμμα, το συντριπτικό μήνυμα ήταν ότι οι άνθρωποι δεν ήθελαν να αναζητήσουν παραδοσιακή βοήθεια. Δεν αισθάνονταν ασφαλείς. Ειδικά οι μαύροι Αμερικανοί συχνά δεν εμπιστεύονται το ιατρικό κατεστημένο - και υπάρχει ένας καλός ιστορικός λόγος γι' αυτό.
Για πολλούς ασθενείς, η πνευματικότητα είναι σημαντική για την ανάρρωση, οπότε η ίδια η εκκλησία αντιπροσωπεύει μια μορφή παρέμβασης: έναν ιερό και οικείο χώρο όπου οι άνθρωποι της κοινότητας ένιωθαν γνωστοί.
Το πρόγραμμα είχε αρχικά εγκατασταθεί σε οκτώ εκκλησίες στο Κονέκτικατ, αλλά πρόσφατα επεκτάθηκε στο Ρόουντ Άιλαντ και στη Νέα Ορλεάνη, ενώ σχεδιάζει να ανοίξει στη Βοστώνη και τη Νέα Υόρκη .
Το έργο γεννήθηκε στην πραγματικότητα από μια μεγάλη ανάγκη - σε μια εποχή που οι θάνατοι από υπερβολική δόση σε μαύρους και Λατίνους αυξάνονταν, αλλά τα μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονταν κυρίως στα λευκά αγροτικά θύματα της επιδημίας.
Για όσο καιρό αναπτυσσόταν αυτό το πρόγραμμα, το συντριπτικό μήνυμα ήταν ότι οι άνθρωποι δεν ήθελαν να αναζητήσουν παραδοσιακή βοήθεια. Δεν αισθάνονταν ασφαλείς. Ειδικά οι μαύροι Αμερικανοί συχνά δεν εμπιστεύονται το ιατρικό κατεστημένο - και υπάρχει ένας καλός ιστορικός λόγος γι' αυτό.
Για πολλούς ασθενείς, η πνευματικότητα είναι σημαντική για την ανάρρωση, οπότε η ίδια η εκκλησία αντιπροσωπεύει μια μορφή παρέμβασης: έναν ιερό και οικείο χώρο όπου οι άνθρωποι της κοινότητας ένιωθαν γνωστοί.
Το πρόγραμμα είχε αρχικά εγκατασταθεί σε οκτώ εκκλησίες στο Κονέκτικατ, αλλά πρόσφατα επεκτάθηκε στο Ρόουντ Άιλαντ και στη Νέα Ορλεάνη, ενώ σχεδιάζει να ανοίξει στη Βοστώνη και τη Νέα Υόρκη .
Μια νέα εκδοχή του προγράμματος Imani ξεκίνησε το 2021 ως πενταετές πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από το NIH, όπου οι συμμετέχοντες μπορούν να συμβουλεύονται μαύρους ή λατινοαμερικάνους ψυχιάτρους μέσω τηλεϊατρικής για να ξεκινήσουν τη ΜΑΤ στην εκκλησία τους. Απώτερος στόχος είναι η εφαρμογή του μοντέλου Imani σε εθνικό επίπεδο.
Σύμφωνα με μια μελέτη των τριών πρώτων ετών του Imani, το εκπληκτικό 42% των συμμετεχόντων παρέμεινε στο πρόγραμμα μετά από 12 εβδομάδες.
Δεν υπάρχει τέλεια σύγκριση με τη θεραπεία σε τυπικές ιατρικές ρυθμίσεις, αλλά μια ανάλυση των δεδομένων για τη θεραπεία των ναρκωτικών του 2016 έδειξε ότι το 20% των μαύρων ασθενών και το 15% των ισπανόφωνων ασθενών ολοκλήρωσαν τα προγράμματά τους, σε σύγκριση με το 60% των λευκών ασθενών. Οι συμμετέχοντες βελτίωσαν επίσης τις βαθμολογίες τους σε τεστ αξιολόγησης της υγείας και της κοινωνικής ιδιότητας του πολίτη.
Οι δημιουργοί του προγράμματος έχουν δει εξαιρετικά αποτελέσματα όσον αφορά την πλήρη διακοπή ή τη μείωση της χρήσης ουσιών.
Οι ιδρυτές του προγράμματος υποστηρίζουν ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπουν ένα περιβάλλον όπου η κυριαρχία των μαύρων ή των Λατίνων είναι πραγματικά ξεκάθαρη. Σε μια χώρα όπου η διπλή ταυτότητα ενός έγχρωμου ατόμου με εθισμό σημαίνει ότι "είσαι εντελώς πεταμένος", αυτό το έργο έχει ένα μέρος όπου τα μέλη της εκκλησίας είναι εκεί για τους ανθρώπους που σου μοιάζουν, σε καλωσορίζουν και ενσωματώνουν ιατρική περίθαλψη.
Οι ιδρυτές του προγράμματος υποστηρίζουν ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπουν ένα περιβάλλον όπου η κυριαρχία των μαύρων ή των Λατίνων είναι πραγματικά ξεκάθαρη. Σε μια χώρα όπου η διπλή ταυτότητα ενός έγχρωμου ατόμου με εθισμό σημαίνει ότι "είσαι εντελώς πεταμένος", αυτό το έργο έχει ένα μέρος όπου τα μέλη της εκκλησίας είναι εκεί για τους ανθρώπους που σου μοιάζουν, σε καλωσορίζουν και ενσωματώνουν ιατρική περίθαλψη.
