Όσο κι αν προσπάθησα, δεν μπόρεσα να βρω καμία τεκμηρίωση σχετικά με την εξαγωγή _ από τα ούρα.
Κατά κύριο λόγο ενδιαφέρομαι για την ανάκτηση αμφεταμίνης(ων).
Βρήκα κάποια .pdf που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο και περιέγραφαν μια διαδικασία εκχύλισης με χρήση φασματοσκοπίας μάζας με αέρια χρωματογραφία ή κάποια άλλη απρόσιτα περίπλοκη και πιθανώς ιδιόκτητη τεχνολογία/διαδικασία.
Ωστόσο, έχω ακούσει τον όρο "piss lab" να αναφέρεται από έναν φίλο που ισχυρίζεται ότι τα έχει συναντήσει από πρώτο χέρι σε... όχι και τόσο εργαστηριακές συνθήκες.
Γνωρίζω επίσης όρους όπως το "tinkle tweaking" που αν δεν κάνω λάθος αναφέρεται συγκεκριμένα στην κατανάλωση μαγεμένου κάτουρου... όχι.
Τέλος πάντων, θα μοιραστώ την περιγραφή μου για ένα ταξίδι στα τυφλά σε αυτόν τον παλιό κίτρινο δρόμο.
Δεν είχα ιδέα αν θα ήμουν σε θέση να μάθω την ή τις απαραίτητες τεχνικές για την εξαγωγή, αλλά ένιωθα δικαιολογημένα να πιστεύω ότι μια μέθοδος πρέπει να υπάρχει- και έτσι όπως λένε: "κάνε σανό όσο ο ήλιος λάμπει"...
# [ΣΥΛΛΟΓΗ]
Τα ούρα συλλέχθηκαν καθ' όλη τη διάρκεια ενός έτους σχετικά βαριάς χρήσης αμφεταμινών.
Τις περισσότερες ημέρες, αυτό περιελάμβανε ένα μείγμα αμφεταμίνης "d-", "l-" και "m...".
* Η µέση ηµερήσια δοσολογία της m...amph εκτιµήθηκε σε 100mg (χορηγούµενη από το στόµα).
* οι συνθέσεις/δοσολογίες όσον αφορά τις παραλλαγές 'd' και 'l' δεν θα αποκαλυφθούν (καθώς αυτό θα μπορούσε να είναι χρήσιμο στα βρωμερά φασιστικά γουρούνια που αναμφίβολα θα περιπολούν σε αυτό το φόρουμ (υποθέτοντας ότι δεν πρόκειται για κάποιου είδους μελιτζάνα)).
* η ενισχυτική επίδραση των αντιόξινων ήταν γνωστή και αποφεύχθηκε για να εξασφαλιστούν θεωρητικά υψηλές απομονώσεις.
Τις περισσότερες φορές, τα ούρα συλλέγονταν επί τόπου σε μπουκάλια νερού των 500ml (από όπου προέρχονταν).
* κάθε τόσο, ένα από αυτά τα μπουκάλια περιείχε ακόμα κάποια (δυστυχώς φαινομενικά μη τετριμμένη) ποσότητα πόσιμου νερού κατά τη στιγμή της συλλογής.
# [ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΊΑ]
Έκανα ό,τι μπορούσα για να διατηρήσω ομάδες ελέγχου: τα ούρα των muggle αποθηκεύονταν χωριστά από τα μαγεμένα ούρα.
Παρατήρησα ότι τα μαγεμένα δοχεία ανέπτυσσαν πάντα ένα στρώμα κρυσταλλικού ιζήματος το οποίο άρχιζε να σχηματίζεται μέσα σε λίγες ημέρες και φαινόταν να καθιζάνει πλήρως μετά από μερικές εβδομάδες.
* Δείγματα που συλλέχθηκαν κατά την επιλεκτική αποχή μόνο από m...amph παρατηρήθηκε ότι σχημάτιζαν ένα σημαντικά λεπτότερο στρώμα.
* Τα δοχεία της ομάδας ελέγχου - κατούρημα από μαγκλ - δεν σχημάτισαν κανένα στρώμα ιζήματος.
Υπέθεσα ότι αυτό το κρυσταλλικό στρώμα ιζήματος πρέπει να είναι ένα μείγμα μεταβολιτών ή/και του υλικού-στόχου.
- Πιστεύω ότι αυτή η υπόθεση ήταν το πρώτο μου λάθος, και τελικά - με κίνητρο να μειώσω το αποθηκευτικό αποτύπωμα της κρύπτης ούρων μου - σκόνταψα σε μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία συμπύκνωσης του (ύποπτου) υλικού-στόχου... και απόρριψης του ανώτερου στρώματος ούρων...
# [ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ]
1.) αφήστε τα ούρα να κατασταλάξουν για περίπου ένα μήνα ,
2.) προσεκτικά απομυζούμε το μεγαλύτερο μέρος (αλλά όχι όλο) του ανώτερου στρώματος - το πετάμε στην τουαλέτα (facePalm-Emoji;).
3.) συνδυάστε το υπόλοιπο κάτω στρώμα από κάθε επεξεργασμένο δοχείο των 500mL σε μπουκάλια σόδας των 2L.
* Επανέλαβα αυτή τη διαδικασία - συνδυάζοντας το ίζημα σε προοδευτικά μεγαλύτερα και συνεπώς λιγότερα δοχεία, μέχρι που
τελικά έμεινα με μια πιο διαχειρίσιμη κρύπτη συνδυασμένων στρωμάτων ιζήματος κάτω από φρικτά μαύρα μείγματα παλαιωμένων ούρων... η πιο βρώμικη ουσία που έχω συναντήσει ποτέ.
* Στην τελευταία διαδρομή, φοβούμενος ότι είχα αναλάβει αυτή την επίπονη διαδικασία κατά λάθος, αποφάσισα να κάνω μια προσαρμογή. Αντί να ρίξω το ανώτερο στρώμα στην τουαλέτα, όλα τα υπόλοιπα υγρά ανακατευθύνθηκαν σε μια κανάτα των 3 λίτρων - όλα εκτός από ένα μπουκάλι του 1 λίτρου που είχε αναπτύξει ένα τόσο στιβαρό στρώμα ιζήματος και κάτω από ένα σχεδόν καθαρό στρώμα ούρων, που το χαρακτήρισα ειδικό και το έβαλα στην άκρη.
# [RECOVERY]
Τα προϊόντα της διαδικασίας που περιγράφηκε προηγουμένως:
(δείγμα-Α): Το "ειδικό" μπουκάλι του 1L που αναφέρθηκε παραπάνω, το οποίο εκτιμάται ότι περιέχει ~300mL ιζήματος.
(δείγμα-Β): Μια οιονεί απομονωμένη κρυσταλλική λάσπη ιζήματος <= 900mL (με επιμέλεια, η ποσότητα αυτή θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη... γεγονός που δεν με προβληματίζει πλέον, δεδομένου ότι είμαι αρκετά σίγουρος ότι είναι άχρηστο, όπως θα δείτε σύντομα).
(δείγμα-C): 3 λίτρα ετήσιου μακάβριου μαύρου υγρού μείγματος ούρων με άγνωστη ποσότητα (αν υπάρχει) στρώματος ιζήματος που σχηματίζεται.
* Δεν ήμουν σίγουρος για το ποιον διαλύτη να χρησιμοποιήσω (ακετόνη vs IPA vs ????) Αποφάσισα να ξεκινήσω με ακετόνη στο δείγμα-A και να συνεχίσω από εκεί ανάλογα με τα αποτελέσματα.
(A): Αφού το υγρό κάτουρο από το δείγμα-Α μεταφέρθηκε με σιφώνιο στο δείγμα-Γ (το οποίο συμπλήρωσε τέλεια το δοχείο των 3 λίτρων), το υλικό "στόχος" ανακτήθηκε με ανακάτεμα σε μια μερίδα ακετόνης και μεταφέρθηκε σε ένα μικρό γυάλινο μπολ. Μια δεύτερη δόση ακετόνης χρησιμοποιήθηκε για την ανάκτηση του υπόλοιπου υλικού και συνδυάστηκε στο εν λόγω μπολ.
(A): Το μείγμα αναδεύτηκε και στη συνέχεια διηθήθηκε μέσω φίλτρων καφέ δύο φορές πριν αφεθεί να εξατμιστεί. Τα χρησιμοποιημένα φίλτρα κρατήθηκαν και αποθηκεύτηκαν σε ένα βάζο.
(A): Η εξάτμιση έπρεπε να γίνεται ευκαιριακά και συνεπώς διακεκομμένα- αν θυμάμαι καλά, χρειάστηκε περίπου μια εβδομάδα εξάτμισης χωρίς βοήθεια.
(A): Ποτέ δεν υπήρξε "κρυστάλλωση" καθαυτή, αλλά μόλις στέγνωσε το μπολ ήταν επιστρωμένο με κάτι που έμοιαζε με κονιορτοποιημένα θραύσματα που είχαν ένα θολό λευκό αλλά αρκετά διαυγές χρώμα... Αυτό έμοιαζε πολύ με, λοιπόν... από πού προήλθε... Ήλπιζα.
* Υποκειμενική ανάλυση του δείγματος Α:
- Γεύση: καμία
- Αίσθημα καψίματος κατά το φούσκωμα: κανένα.
- Επίδραση(ες) από την από του στόματος χορήγηση ~50mg: καμία.
...το δείγμα-Α μεταφέρθηκε σε ένα μικρό γυάλινο φιαλίδιο όπου παραμένει αποθηκευμένο.
(B): Πολλαπλές μερίδες IPA προστέθηκαν στα ~900mL της λάσπης ιζήματος και ανακινήθηκαν με σθένος.
(B): Στη συνέχεια, το διάλυμα διηθήθηκε αρκετές φορές μέσω φίλτρων καφέ, τελικά σε ένα καθαρό μπολ εξάτμισης.
(B): Τα χρησιμοποιημένα φίλτρα καφέ συλλέχθηκαν σε ένα βάζο. Μια κατσαρόλα με νερό αρκετά μεγάλη ώστε να χωράει το βάζο, ετέθη σε βρασμό. Η θερμότητα απενεργοποιήθηκε και το βάζο τοποθετήθηκε στην κατσαρόλα. Μετά από περίπου 30 λεπτά, το βάζο αφαιρέθηκε από το ακόμη ζεστό στην αφή νερό και ανακινήθηκε έντονα. Το έκανα αυτό 3 φορές.
(B): Τα περιεχόμενα του βάζου - φίλτρο και όλα - στη συνέχεια φιλτράρονταν με κενό αέρος, ενώ ήταν ακόμα ζεστά.
(B): Τα φιλτραρισμένα φίλτρα καφέ αποθηκεύτηκαν και πάλι σε ένα βάζο και φυλάχτηκαν.
(B): Αυτό το φιλτραρισμένο διάλυμα προστέθηκε στη συνέχεια στο μπολ εξάτμισης και αναδεύτηκε ελάχιστα.
(B): Το διάλυμα εξατμιζόταν επί εβδομάδες χωρίς κανένα σημάδι ανακρυστάλλωσης.
(B): Το μετέφερα στην κατάψυξη για περίπου 18 ώρες. Δεν παρατηρήθηκε καμία αλλαγή.
(B): Στη συνέχεια άρχισα μια διαδικασία αφήνοντας το μπολ να παραμείνει πάνω από μια ήπια πηγή θερμότητας για να επιταχύνω την εξάτμιση.
(B): Φρόντισα να μην το φέρω ποτέ σε βρασμό και μόνο περιστασιακά παρατήρησα ατμό.
(B): Μόλις το έβγαζα από τη φωτιά, το μετακινούσα στην κατάψυξη για λίγες ώρες πριν το βάλω σε μια ασφαλή κρυψώνα.
(B): Αυτή η θερμή/κρύα επεξεργασία έγινε τρεις φορές σε διάστημα περίπου μιας εβδομάδας - στην αρχή της οποίας ο όγκος εκτιμήθηκε σε ~100mL.
(B): Κατά περίεργο τρόπο, αφού το διάλυμα μειώθηκε σε ~75mL πάγωνε μερικώς, αλλά έλιωνε αμέσως όταν απομακρυνόταν από την κατάψυξη.
(B): Σε αυτό το σημείο, έχω αποφασίσει να αφήσω απλώς το μπολ ανενόχλητο σε έναν μη ψυχόμενο αλλά ακόμα δροσερό και σκοτεινό χώρο. Σήμερα το πρωί φαινόταν να είναι περίπου 50mL. Είναι ένα θολό διαυγές/λευκό χρώμα (παρόμοιο με το τελικό προϊόν του δείγματος Α) με ένα μικροσκοπικό στρώμα ακαθαρσιών χρώματος βρωμιάς που δεν μπόρεσαν να φιλτραριστούν και οι οποίες φαίνεται να διαχωρίζονται με φυσικό τρόπο αν αφεθούν ανενόχλητες. Ωστόσο, καθώς το μοναδικό μου χωνί διαχωρισμού είναι μια πρόχειρη προσωπική κατασκευή, δεν πιστεύω ότι θα ήταν δυνατόν να επιχειρήσω να περάσω από αυτό έναν τόσο μικρό όγκο υλικού.
(Γ): σε ετοιμότητα...
# [ΣΥΜΠΕΡΆΣΜΑΤΑ]
(*) Για τους ακόλουθους λόγους, πιστεύω ότι έκανα ένα τραγικό λάθος στην αρχή της διαδικασίας όταν υπέθεσα ότι το στρώμα κρυσταλλικού ιζήματος πρέπει να περιέχει το υλικό-στόχο.
- Το προϊόν του δείγματος-Α δεν φαίνεται να περιέχει τον στόχο.
- Αν και το δείγμα-Β εξατμίζεται ακόμη, το γεγονός ότι τόσο πολύ ίζημα έχει μειωθεί σε τόσο μικρό όγκο υγρού χωρίς να ανακρυσταλλωθεί, δεν αποτελεί καλό οιωνό.
- Αφού παρακολούθησα μερικά από τα βίντεο του Walt (όπως τα "Preparation_of_2-Bromovalerophenone", "1-Phenyl-2-nitropropene_P2NP_synthesis" και "Amphetamine_synthesis_via_NaBH4"), παρατήρησα ένα μοτίβο όπου όποτε ήταν απαραίτητος ο διαχωρισμός, το αντίστοιχο υλικό-στόχος βρισκόταν στο ανώτερο στρώμα. Θα μπορούσε να είναι τυχαίο, αλλά νομίζω όχι.
(?): Έχω σπαταλήσει τον τελευταίο χρόνο της ζωής μου παίζοντας κρυφά με το κάτουρο;
(?): Είναι πιθανότερο ότι το επιθυμητό υλικό (ή τα επιθυμητά υλικά) βρισκόταν στο απορριπτόμενο ανώτερο υγρό στρώμα;
(?): Τι θα μπορούσε να είχε γίνει για την εξαγωγή τους;
(?): Αποικοδομείται το υλικό-στόχος; Με ποιο ρυθμό; Ποιοι είναι οι σχετικοί παράγοντες; (Θυμηθείτε, έχω ακόμα το δείγμα-C...)
Κατά κύριο λόγο ενδιαφέρομαι για την ανάκτηση αμφεταμίνης(ων).
Βρήκα κάποια .pdf που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο και περιέγραφαν μια διαδικασία εκχύλισης με χρήση φασματοσκοπίας μάζας με αέρια χρωματογραφία ή κάποια άλλη απρόσιτα περίπλοκη και πιθανώς ιδιόκτητη τεχνολογία/διαδικασία.
Ωστόσο, έχω ακούσει τον όρο "piss lab" να αναφέρεται από έναν φίλο που ισχυρίζεται ότι τα έχει συναντήσει από πρώτο χέρι σε... όχι και τόσο εργαστηριακές συνθήκες.
Γνωρίζω επίσης όρους όπως το "tinkle tweaking" που αν δεν κάνω λάθος αναφέρεται συγκεκριμένα στην κατανάλωση μαγεμένου κάτουρου... όχι.
Τέλος πάντων, θα μοιραστώ την περιγραφή μου για ένα ταξίδι στα τυφλά σε αυτόν τον παλιό κίτρινο δρόμο.
Δεν είχα ιδέα αν θα ήμουν σε θέση να μάθω την ή τις απαραίτητες τεχνικές για την εξαγωγή, αλλά ένιωθα δικαιολογημένα να πιστεύω ότι μια μέθοδος πρέπει να υπάρχει- και έτσι όπως λένε: "κάνε σανό όσο ο ήλιος λάμπει"...
# [ΣΥΛΛΟΓΗ]
Τα ούρα συλλέχθηκαν καθ' όλη τη διάρκεια ενός έτους σχετικά βαριάς χρήσης αμφεταμινών.
Τις περισσότερες ημέρες, αυτό περιελάμβανε ένα μείγμα αμφεταμίνης "d-", "l-" και "m...".
* Η µέση ηµερήσια δοσολογία της m...amph εκτιµήθηκε σε 100mg (χορηγούµενη από το στόµα).
* οι συνθέσεις/δοσολογίες όσον αφορά τις παραλλαγές 'd' και 'l' δεν θα αποκαλυφθούν (καθώς αυτό θα μπορούσε να είναι χρήσιμο στα βρωμερά φασιστικά γουρούνια που αναμφίβολα θα περιπολούν σε αυτό το φόρουμ (υποθέτοντας ότι δεν πρόκειται για κάποιου είδους μελιτζάνα)).
* η ενισχυτική επίδραση των αντιόξινων ήταν γνωστή και αποφεύχθηκε για να εξασφαλιστούν θεωρητικά υψηλές απομονώσεις.
Τις περισσότερες φορές, τα ούρα συλλέγονταν επί τόπου σε μπουκάλια νερού των 500ml (από όπου προέρχονταν).
* κάθε τόσο, ένα από αυτά τα μπουκάλια περιείχε ακόμα κάποια (δυστυχώς φαινομενικά μη τετριμμένη) ποσότητα πόσιμου νερού κατά τη στιγμή της συλλογής.
# [ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΊΑ]
Έκανα ό,τι μπορούσα για να διατηρήσω ομάδες ελέγχου: τα ούρα των muggle αποθηκεύονταν χωριστά από τα μαγεμένα ούρα.
Παρατήρησα ότι τα μαγεμένα δοχεία ανέπτυσσαν πάντα ένα στρώμα κρυσταλλικού ιζήματος το οποίο άρχιζε να σχηματίζεται μέσα σε λίγες ημέρες και φαινόταν να καθιζάνει πλήρως μετά από μερικές εβδομάδες.
* Δείγματα που συλλέχθηκαν κατά την επιλεκτική αποχή μόνο από m...amph παρατηρήθηκε ότι σχημάτιζαν ένα σημαντικά λεπτότερο στρώμα.
* Τα δοχεία της ομάδας ελέγχου - κατούρημα από μαγκλ - δεν σχημάτισαν κανένα στρώμα ιζήματος.
Υπέθεσα ότι αυτό το κρυσταλλικό στρώμα ιζήματος πρέπει να είναι ένα μείγμα μεταβολιτών ή/και του υλικού-στόχου.
- Πιστεύω ότι αυτή η υπόθεση ήταν το πρώτο μου λάθος, και τελικά - με κίνητρο να μειώσω το αποθηκευτικό αποτύπωμα της κρύπτης ούρων μου - σκόνταψα σε μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία συμπύκνωσης του (ύποπτου) υλικού-στόχου... και απόρριψης του ανώτερου στρώματος ούρων...
# [ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ]
1.) αφήστε τα ούρα να κατασταλάξουν για περίπου ένα μήνα ,
2.) προσεκτικά απομυζούμε το μεγαλύτερο μέρος (αλλά όχι όλο) του ανώτερου στρώματος - το πετάμε στην τουαλέτα (facePalm-Emoji;).
3.) συνδυάστε το υπόλοιπο κάτω στρώμα από κάθε επεξεργασμένο δοχείο των 500mL σε μπουκάλια σόδας των 2L.
* Επανέλαβα αυτή τη διαδικασία - συνδυάζοντας το ίζημα σε προοδευτικά μεγαλύτερα και συνεπώς λιγότερα δοχεία, μέχρι που
τελικά έμεινα με μια πιο διαχειρίσιμη κρύπτη συνδυασμένων στρωμάτων ιζήματος κάτω από φρικτά μαύρα μείγματα παλαιωμένων ούρων... η πιο βρώμικη ουσία που έχω συναντήσει ποτέ.
* Στην τελευταία διαδρομή, φοβούμενος ότι είχα αναλάβει αυτή την επίπονη διαδικασία κατά λάθος, αποφάσισα να κάνω μια προσαρμογή. Αντί να ρίξω το ανώτερο στρώμα στην τουαλέτα, όλα τα υπόλοιπα υγρά ανακατευθύνθηκαν σε μια κανάτα των 3 λίτρων - όλα εκτός από ένα μπουκάλι του 1 λίτρου που είχε αναπτύξει ένα τόσο στιβαρό στρώμα ιζήματος και κάτω από ένα σχεδόν καθαρό στρώμα ούρων, που το χαρακτήρισα ειδικό και το έβαλα στην άκρη.
# [RECOVERY]
Τα προϊόντα της διαδικασίας που περιγράφηκε προηγουμένως:
(δείγμα-Α): Το "ειδικό" μπουκάλι του 1L που αναφέρθηκε παραπάνω, το οποίο εκτιμάται ότι περιέχει ~300mL ιζήματος.
(δείγμα-Β): Μια οιονεί απομονωμένη κρυσταλλική λάσπη ιζήματος <= 900mL (με επιμέλεια, η ποσότητα αυτή θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη... γεγονός που δεν με προβληματίζει πλέον, δεδομένου ότι είμαι αρκετά σίγουρος ότι είναι άχρηστο, όπως θα δείτε σύντομα).
(δείγμα-C): 3 λίτρα ετήσιου μακάβριου μαύρου υγρού μείγματος ούρων με άγνωστη ποσότητα (αν υπάρχει) στρώματος ιζήματος που σχηματίζεται.
* Δεν ήμουν σίγουρος για το ποιον διαλύτη να χρησιμοποιήσω (ακετόνη vs IPA vs ????) Αποφάσισα να ξεκινήσω με ακετόνη στο δείγμα-A και να συνεχίσω από εκεί ανάλογα με τα αποτελέσματα.
(A): Αφού το υγρό κάτουρο από το δείγμα-Α μεταφέρθηκε με σιφώνιο στο δείγμα-Γ (το οποίο συμπλήρωσε τέλεια το δοχείο των 3 λίτρων), το υλικό "στόχος" ανακτήθηκε με ανακάτεμα σε μια μερίδα ακετόνης και μεταφέρθηκε σε ένα μικρό γυάλινο μπολ. Μια δεύτερη δόση ακετόνης χρησιμοποιήθηκε για την ανάκτηση του υπόλοιπου υλικού και συνδυάστηκε στο εν λόγω μπολ.
(A): Το μείγμα αναδεύτηκε και στη συνέχεια διηθήθηκε μέσω φίλτρων καφέ δύο φορές πριν αφεθεί να εξατμιστεί. Τα χρησιμοποιημένα φίλτρα κρατήθηκαν και αποθηκεύτηκαν σε ένα βάζο.
(A): Η εξάτμιση έπρεπε να γίνεται ευκαιριακά και συνεπώς διακεκομμένα- αν θυμάμαι καλά, χρειάστηκε περίπου μια εβδομάδα εξάτμισης χωρίς βοήθεια.
(A): Ποτέ δεν υπήρξε "κρυστάλλωση" καθαυτή, αλλά μόλις στέγνωσε το μπολ ήταν επιστρωμένο με κάτι που έμοιαζε με κονιορτοποιημένα θραύσματα που είχαν ένα θολό λευκό αλλά αρκετά διαυγές χρώμα... Αυτό έμοιαζε πολύ με, λοιπόν... από πού προήλθε... Ήλπιζα.
* Υποκειμενική ανάλυση του δείγματος Α:
- Γεύση: καμία
- Αίσθημα καψίματος κατά το φούσκωμα: κανένα.
- Επίδραση(ες) από την από του στόματος χορήγηση ~50mg: καμία.
...το δείγμα-Α μεταφέρθηκε σε ένα μικρό γυάλινο φιαλίδιο όπου παραμένει αποθηκευμένο.
(B): Πολλαπλές μερίδες IPA προστέθηκαν στα ~900mL της λάσπης ιζήματος και ανακινήθηκαν με σθένος.
(B): Στη συνέχεια, το διάλυμα διηθήθηκε αρκετές φορές μέσω φίλτρων καφέ, τελικά σε ένα καθαρό μπολ εξάτμισης.
(B): Τα χρησιμοποιημένα φίλτρα καφέ συλλέχθηκαν σε ένα βάζο. Μια κατσαρόλα με νερό αρκετά μεγάλη ώστε να χωράει το βάζο, ετέθη σε βρασμό. Η θερμότητα απενεργοποιήθηκε και το βάζο τοποθετήθηκε στην κατσαρόλα. Μετά από περίπου 30 λεπτά, το βάζο αφαιρέθηκε από το ακόμη ζεστό στην αφή νερό και ανακινήθηκε έντονα. Το έκανα αυτό 3 φορές.
(B): Τα περιεχόμενα του βάζου - φίλτρο και όλα - στη συνέχεια φιλτράρονταν με κενό αέρος, ενώ ήταν ακόμα ζεστά.
(B): Τα φιλτραρισμένα φίλτρα καφέ αποθηκεύτηκαν και πάλι σε ένα βάζο και φυλάχτηκαν.
(B): Αυτό το φιλτραρισμένο διάλυμα προστέθηκε στη συνέχεια στο μπολ εξάτμισης και αναδεύτηκε ελάχιστα.
(B): Το διάλυμα εξατμιζόταν επί εβδομάδες χωρίς κανένα σημάδι ανακρυστάλλωσης.
(B): Το μετέφερα στην κατάψυξη για περίπου 18 ώρες. Δεν παρατηρήθηκε καμία αλλαγή.
(B): Στη συνέχεια άρχισα μια διαδικασία αφήνοντας το μπολ να παραμείνει πάνω από μια ήπια πηγή θερμότητας για να επιταχύνω την εξάτμιση.
(B): Φρόντισα να μην το φέρω ποτέ σε βρασμό και μόνο περιστασιακά παρατήρησα ατμό.
(B): Μόλις το έβγαζα από τη φωτιά, το μετακινούσα στην κατάψυξη για λίγες ώρες πριν το βάλω σε μια ασφαλή κρυψώνα.
(B): Αυτή η θερμή/κρύα επεξεργασία έγινε τρεις φορές σε διάστημα περίπου μιας εβδομάδας - στην αρχή της οποίας ο όγκος εκτιμήθηκε σε ~100mL.
(B): Κατά περίεργο τρόπο, αφού το διάλυμα μειώθηκε σε ~75mL πάγωνε μερικώς, αλλά έλιωνε αμέσως όταν απομακρυνόταν από την κατάψυξη.
(B): Σε αυτό το σημείο, έχω αποφασίσει να αφήσω απλώς το μπολ ανενόχλητο σε έναν μη ψυχόμενο αλλά ακόμα δροσερό και σκοτεινό χώρο. Σήμερα το πρωί φαινόταν να είναι περίπου 50mL. Είναι ένα θολό διαυγές/λευκό χρώμα (παρόμοιο με το τελικό προϊόν του δείγματος Α) με ένα μικροσκοπικό στρώμα ακαθαρσιών χρώματος βρωμιάς που δεν μπόρεσαν να φιλτραριστούν και οι οποίες φαίνεται να διαχωρίζονται με φυσικό τρόπο αν αφεθούν ανενόχλητες. Ωστόσο, καθώς το μοναδικό μου χωνί διαχωρισμού είναι μια πρόχειρη προσωπική κατασκευή, δεν πιστεύω ότι θα ήταν δυνατόν να επιχειρήσω να περάσω από αυτό έναν τόσο μικρό όγκο υλικού.
(Γ): σε ετοιμότητα...
# [ΣΥΜΠΕΡΆΣΜΑΤΑ]
(*) Για τους ακόλουθους λόγους, πιστεύω ότι έκανα ένα τραγικό λάθος στην αρχή της διαδικασίας όταν υπέθεσα ότι το στρώμα κρυσταλλικού ιζήματος πρέπει να περιέχει το υλικό-στόχο.
- Το προϊόν του δείγματος-Α δεν φαίνεται να περιέχει τον στόχο.
- Αν και το δείγμα-Β εξατμίζεται ακόμη, το γεγονός ότι τόσο πολύ ίζημα έχει μειωθεί σε τόσο μικρό όγκο υγρού χωρίς να ανακρυσταλλωθεί, δεν αποτελεί καλό οιωνό.
- Αφού παρακολούθησα μερικά από τα βίντεο του Walt (όπως τα "Preparation_of_2-Bromovalerophenone", "1-Phenyl-2-nitropropene_P2NP_synthesis" και "Amphetamine_synthesis_via_NaBH4"), παρατήρησα ένα μοτίβο όπου όποτε ήταν απαραίτητος ο διαχωρισμός, το αντίστοιχο υλικό-στόχος βρισκόταν στο ανώτερο στρώμα. Θα μπορούσε να είναι τυχαίο, αλλά νομίζω όχι.
(?): Έχω σπαταλήσει τον τελευταίο χρόνο της ζωής μου παίζοντας κρυφά με το κάτουρο;
(?): Είναι πιθανότερο ότι το επιθυμητό υλικό (ή τα επιθυμητά υλικά) βρισκόταν στο απορριπτόμενο ανώτερο υγρό στρώμα;
(?): Τι θα μπορούσε να είχε γίνει για την εξαγωγή τους;
(?): Αποικοδομείται το υλικό-στόχος; Με ποιο ρυθμό; Ποιοι είναι οι σχετικοί παράγοντες; (Θυμηθείτε, έχω ακόμα το δείγμα-C...)