Μια πρόσφατη μελέτη κοόρτης με βάση τον πληθυσμό που δημοσιεύθηκε στο *CMAJ* αποκάλυψε κρίσιμες γνώσεις σχετικά με τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς που εγκαταλείπουν τα νοσοκομεία πριν ολοκληρώσουν την ιατρική τους θεραπεία.
Η μελέτη διεξήχθη στη Βρετανική Κολομβία του Καναδά και αξιοποίησε διοικητικά δεδομένα υγείας από πάνω από 189.000 εισαγωγές σε νοσοκομεία μεταξύ 2015 και 2019. Εξετάστηκαν συγκεκριμένα οι ασθενείς που έφυγαν πρόωρα από το νοσοκομείο και τα αποτελέσματα που αντιμετώπισαν τις 30 ημέρες μετά την αναχώρησή τους. Ειδικότερα, η μελέτη διαπίστωσε ότι οι κίνδυνοι υπερβολικής δόσης ήταν σημαντικά υψηλότεροι μεταξύ εκείνων που έφυγαν πριν ολοκληρώσουν τη θεραπεία τους.
Από τις εισαγωγές στο νοσοκομείο που αναλύθηκαν, 6440 ασθενείς (3,4%) έφυγαν πριν λάβουν εξιτήριο με τη συμβουλή του γιατρού. Μεταξύ αυτών των ασθενών, 183 παρουσίασαν υπερβολική δόση εντός των πρώτων 30 ημερών - δέκα φορές το ποσοστό που παρατηρήθηκε μεταξύ εκείνων που έλαβαν εξιτήριο σύμφωνα με τις συστάσεις των γιατρών τους. Η μελέτη διαπίστωσε ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των εξιτηρίων ΒΜΑ και των θανατηφόρων ή μη θανατηφόρων υπερβολικών δόσεων ναρκωτικών, με την προσαρμοσμένη αναλογία κινδύνου να υποδεικνύει 58% υψηλότερο κίνδυνο υπερβολικής δόσης σε σύγκριση με τους ασθενείς που ακολούθησαν τις ιατρικές συμβουλές.
Οι λόγοι για τους οποίους οι ασθενείς επέλεξαν να φύγουν πρόωρα από το νοσοκομείο ποικίλλουν, συμπεριλαμβανομένων του υποθεραπευμένου πόνου, των κακώς διαχειριζόμενων συμπτωμάτων στέρησης οπιοειδών και του ψυχολογικού στρες. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν τους ασθενείς -ιδιαίτερα εκείνους με ιστορικό διαταραχής χρήσης ουσιών- σε υποτροπή στη χρήση ναρκωτικών, αυξάνοντας την ευπάθειά τους σε υπερβολική δόση. Η μελέτη αναδεικνύει την πολυπλοκότητα της διαχείρισης της χρήσης ουσιών σε ιατρικούς χώρους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία προκειμένου να διασφαλίσουν ότι οι ασθενείς ολοκληρώνουν τις θεραπείες τους.
Επιπλέον, τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι η έξοδος από τη ΒΜΑ αποτελεί συχνά δείκτη υποκείμενων κοινωνικών προβλημάτων, όπως η έλλειψη στέγης και οι συνθήκες ψυχικής υγείας, που επιτείνουν τους ιατρικούς κινδύνους. Οι ασθενείς που έφυγαν πρόωρα ήταν συχνά νεότεροι, άνδρες και είχαν μεγαλύτερη συχνότητα ψυχιατρικών διαταραχών και διαταραχών χρήσης ουσιών. Η έρευνα υποδηλώνει ότι οι διαταραχές στην πρόσβαση σε θεραπεία με αγωνιστές οπιοειδών (OAT) ή στη διαχείριση της στέρησης κατά τη διάρκεια παρατεταμένης παραμονής στο νοσοκομείο μπορεί να μειώσουν την ανοχή στα ναρκωτικά, επιδεινώνοντας τον κίνδυνο υπερδοσολογίας όταν οι ασθενείς επαναλαμβάνουν τη χρήση ναρκωτικών κατά την έξοδό τους.
Οι συγγραφείς ζητούν άμεσες βελτιώσεις στη νοσοκομειακή περίθαλψη των ασθενών που κινδυνεύουν με έξοδο από τη ΒΜΑ, ιδίως εκείνων που πάσχουν από διαταραχές χρήσης ουσιών. Οι προτεινόμενες παρεμβάσεις περιλαμβάνουν τη διασφάλιση της πρόσβασης σε ΟΑΤ κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, την καλύτερη διαχείριση του πόνου και της στέρησης και την παροχή πολιτισμικά ασφαλούς ιατρικής περίθαλψης για την ελαχιστοποίηση του στίγματος που συχνά οδηγεί σε πρόωρες εξόδους.
Για τη μείωση των κινδύνων μετά την έξοδο, η μελέτη συνιστά διάφορες στρατηγικές, όπως η παροχή κιτ ναλοξόνης για το σπίτι, η βελτίωση της παρακολούθησης μετά την έξοδο και η επέκταση της πρόσβασης σε υπηρεσίες επιβλεπόμενης κατανάλωσης. Η μελέτη υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη ενημέρωσης μετά την έξοδο από τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης για τη μείωση της συχνότητας των υπερβολικών δόσεων σε αυτόν τον ευάλωτο πληθυσμό.
Τα ευρήματα της μελέτης είναι ιδιαίτερα επίκαιρα καθώς η Βρετανική Κολομβία συνεχίζει να μάχεται με την κρίση υπερβολικής δόσης, η οποία επιδεινώνεται από την επικράτηση της φαιντανύλης στην παράνομη αγορά ναρκωτικών. Εντοπίζοντας το εξιτήριο από το ΒΜΑ ως βασικό παράγοντα κινδύνου για υπερβολική δόση, η έρευνα αυτή προσφέρει κρίσιμα δεδομένα για την ανάπτυξη στοχευμένων παρεμβάσεων για την προστασία των ασθενών που διαφορετικά θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν απειλητικές για τη ζωή τους συνέπειες αμέσως μετά την έξοδο από το νοσοκομείο.
Η μελέτη αυτή αποτελεί έκκληση προς τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης να βελτιώσουν τις πολιτικές εξιτηρίου, προσφέροντας πιο ολοκληρωμένη υποστήριξη στους ασθενείς που παλεύουν με τη χρήση ουσιών και άλλους κοινωνικούς παράγοντες της υγείας.
Για περαιτέρω ανάγνωση, η πλήρης μελέτη είναι προσβάσιμη εδώ (clearnet).
