Phenibut και Tramadol
Το Phenibut είναι μια συνθετική ένωση που αναπτύχθηκε στη Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία του 1960 ως κατασταλτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος με αγχολυτικές (κατά του άγχους) και νοοτροπικές (γνωστικές ενισχυτικές) ιδιότητες. Χημικά, το Phenibut είναι ένα παράγωγο του γ-αμινοβουτυρικού οξέος (GABA), ενός πρωταρχικού ανασταλτικού νευροδιαβιβαστή στον εγκέφαλο που μειώνει τη νευρωνική διεγερσιμότητα. Ωστόσο, ενώ το ίδιο το GABA δεν μπορεί να διασχίσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, η τροποποιημένη δομή του Phenibut, με την προσθήκη ενός φαινυλικού δακτυλίου, του επιτρέπει να περάσει στον εγκέφαλο και να ασκήσει τα αποτελέσματά του.
Το Phenibut λειτουργεί κυρίως δρώντας ως αγωνιστής στους υποδοχείς GABA-B, με κάποιες επιδράσεις και στους υποδοχείς GABA-A. Η ενεργοποίηση των υποδοχέων GABA-B παράγει ηρεμιστικά αποτελέσματα, μειώνει το άγχος και προάγει τη χαλάρωση χωρίς να προκαλεί ισχυρή καταστολή, σε αντίθεση με ορισμένες άλλες GABAεργικές ουσίες όπως το αλκοόλ ή οι βενζοδιαζεπίνες. Η ενεργοποίηση των υποδοχέων GABA-B έχει επίσης μυοχαλαρωτικές επιδράσεις και μπορεί να μειώσει το στρες. Αυτός ο μηχανισμός δράσης είναι ο λόγος για τον οποίο το Phenibut χρησιμοποιείται συχνά για τα αποτελέσματα κατά του άγχους και της βελτίωσης της διάθεσης.
Εκτός από τις επιδράσεις του στο σύστημα GABA, το Phenibut ρυθμίζει επίσης το ντοπαμινεργικό σύστημα. Έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τα επίπεδα ντοπαμίνης σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, ιδίως στο ραβδωτό σώμα. Αυτό συμβάλλει στις ιδιότητες ανύψωσης της διάθεσής του και μπορεί να προκαλέσει αισθήματα ευεξίας ή ήπιας ευφορίας. Η ντοπαμινεργική δραστηριότητα ευθύνεται επίσης για ορισμένες από τις νοοτροπικές επιδράσεις του, καθώς η ντοπαμίνη διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στα κίνητρα, την προσοχή και την επεξεργασία της ανταμοιβής.
Το φαινιμπούτ έχει επίσης επιδράσεις στους υποδοχείς γλουταμινικού, ιδίως στους υποδοχείς NMDA, αν και οι επιδράσεις αυτές είναι λιγότερο έντονες σε σύγκριση με τη δράση του στα συστήματα GABA και ντοπαμίνης. Αυτή η αλληλεπίδραση μπορεί να συμβάλλει στις νευροπροστατευτικές του ιδιότητες και στις επιδράσεις του που ενισχύουν τη γνωστική ικανότητα. Διαμορφώνοντας τη γλουταματεργική μετάδοση, το Phenibut μπορεί να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της διάθεσης και στη μείωση της υπερβολικής διεγερτικής νευροδιαβίβασης, η οποία συχνά συνδέεται με το άγχος και το στρες.
Η τραμαδόλη είναι ένα συνθετικό οπιοειδές αναλγητικό που λειτουργεί μέσω ενός συνδυασμού μηχανισμών για την ανακούφιση του πόνου. Ο πρωταρχικός μηχανισμός δράσης της τραμαδόλης είναι η δράση της ως αγωνιστής στους υποδοχείς mu-οπιοειδών στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Οι mu-οπιοειδείς υποδοχείς αποτελούν μέρος του ενδογενούς οπιοειδούς συστήματος, το οποίο συμβάλλει στη ρύθμιση της αντίληψης του πόνου. Όταν η τραμαδόλη συνδέεται με αυτούς τους υποδοχείς, μιμείται τη δράση των φυσικών χημικών ουσιών που ανακουφίζουν από τον πόνο στο σώμα, όπως οι ενδορφίνες. Αυτό μειώνει την αντίληψη του πόνου και παράγει αναλγησία. Ωστόσο, η συγγένεια της τραμαδόλης με τους mu-οπιοειδείς υποδοχείς είναι σχετικά ασθενής σε σύγκριση με ισχυρότερα οπιοειδή όπως η μορφίνη ή η οξυκωδόνη, γι' αυτό και η αναλγητική της ισχύς είναι χαμηλότερη.
Εκτός από την οπιοειδή δράση της, η τραμαδόλη αναστέλλει επίσης την επαναπρόσληψη δύο σημαντικών νευροδιαβιβαστών: της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης. Αναστέλλοντας την επαναπρόσληψη της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης, η τραμαδόλη αυξάνει τα επίπεδα αυτών των νευροδιαβιβαστών στις συναπτικές σχισμές, ενισχύοντας τη διαθεσιμότητά τους. Τόσο η σεροτονίνη όσο και η νορεπινεφρίνη διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στις κατερχόμενες ανασταλτικές οδούς του πόνου, οι οποίες συμβάλλουν στην καταστολή των σημάτων πόνου στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτός ο δευτερογενής μηχανισμός συμβάλλει σημαντικά στην ανακουφιστική δράση της τραμαδόλης, ιδίως στον νευροπαθητικό πόνο, όπου τα παραδοσιακά οπιοειδή μπορεί να είναι λιγότερο αποτελεσματικά.
Η τραμαδόλη μεταβολίζεται κυρίως στο ήπαρ από το ένζυμο κυτόχρωμα P450 2D6 (CYP2D6). Μετατρέπεται σε έναν πιο ισχυρό μεταβολίτη που ονομάζεται Ο-δεσμεθυλοτραμαδόλη (Μ1), ο οποίος έχει μεγαλύτερη συγγένεια με τον υποδοχέα mu-οπιοειδών και συνεπώς συμβάλλει πιο σημαντικά στις οπιοειδείς επιδράσεις της. Η μεταβλητότητα της δραστηριότητας του CYP2D6 μεταξύ των ατόμων μπορεί να οδηγήσει σε διαφορές στον τρόπο μεταβολισμού και εμπειρίας της τραμαδόλης.
Ο συνδυασμός του Phenibut και της τραμαδόλης ενέχει σημαντικούς κινδύνους λόγω των επικαλυπτόμενων επιδράσεών τους στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Και τα δύο φάρμακα ασκούν κατασταλτική δράση αλλά μέσω διαφορετικών μηχανισμών και η συνδυασμένη χρήση τους μπορεί να ενισχύσει τα επιβλαβή αποτελέσματα.
Όταν λαμβάνονται μαζί, τα φάρμακα αυτά μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο σοβαρής κατάθλιψης του κεντρικού νευρικού συστήματος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε βαθιά καταστολή, μειωμένη κινητική λειτουργία, ζάλη και επιβραδυνόμενες γνωστικές διεργασίες. Πιο ανησυχητικός είναι ο κίνδυνος αναπνευστικής κατάθλιψης, όπου μειώνεται η ικανότητα του εγκεφάλου να ρυθμίζει την αναπνοή, οδηγώντας δυνητικά σε θανατηφόρες συνέπειες όπως η αναπνευστική ανακοπή, ιδίως σε υψηλότερες δόσεις ή όταν χρησιμοποιούνται χρόνια.
Επιπλέον, και τα δύο φάρμακα επηρεάζουν τα επίπεδα σεροτονίνης, γεγονός που εγείρει την πιθανότητα εμφάνισης συνδρόμου σεροτονίνης. Πρόκειται για μια δυνητικά απειλητική για τη ζωή κατάσταση που χαρακτηρίζεται από διέγερση, υπεραντανακλαστικότητα, τρόμο και μεταβολή της ψυχικής κατάστασης. Ενώ η συμβολή του Phenibut στο σύνδρομο σεροτονίνης είναι λιγότερο άμεση, η χρήση του παράλληλα με την τραμαδόλη, η οποία αναστέλλει άμεσα την επαναπρόσληψη της σεροτονίνης, αυξάνει αυτόν τον κίνδυνο, ιδίως σε άτομα που λαμβάνουν ήδη άλλα σεροτονινεργικά φάρμακα.
Οι επιληπτικές κρίσεις είναι ένας άλλος σημαντικός κίνδυνος με αυτόν τον συνδυασμό. Η τραμαδόλη είναι γνωστό ότι μειώνει το κατώφλι των επιληπτικών κρίσεων και η απόσυρση του Phenibut, ειδικότερα, μπορεί να προκαλέσει επιληπτικές κρίσεις. Η συνδυασμένη χρήση αυτών των φαρμάκων μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων, ιδίως σε άτομα με ιστορικό επιληπτικών κρίσεων ή σε άτομα που λαμβάνουν άλλα φάρμακα που επηρεάζουν επίσης το κατώφλι επιληπτικών κρίσεων.
Δεν έχουμε συναντήσει επιβεβαιωμένα δεδομένα σχετικά με οξείες και θανατηφόρες καταστάσεις που σχετίζονται με αυτόν τον συνδυασμό. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχουν ενδείξεις για αξιόλογες θετικές ψυχαγωγικές επιδράσεις που θα μπορούσαν να καλύψουν τους κινδύνους αυτού του συνδυασμού.
Σε γενικές γραμμές, αυτός ο συνδυασμός μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας από τους ελάχιστα μελετημένους, οπότε θα είμαστε ευγνώμονες για κάθε πληροφορία, συμπεριλαμβανομένης της υποκειμενικής, σχετικά με αυτόν τον συνδυασμό. Ταυτόχρονα, υπενθυμίζουμε σε όλους τους χρήστες ότι πρέπει πρώτα απ' όλα να φροντίζετε την υγεία σας, παρά τη λαχτάρα για πειράματα και την επιθυμία για νέα πράγματα.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, συνιστούμε να αντιμετωπίζετε αυτόν τον συνδυασμό με μεγάλη προσοχή.
Last edited by a moderator: