Δεξτρομεθορφάνη (DXM) & φαινυβουτ
Η δεξτρομεθορφάνη (DXM) είναι ένα κοινό συστατικό σε φάρμακα για το βήχα που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή. Λειτουργεί κυρίως επηρεάζοντας τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα. Το DXM και ο ενεργός μεταβολίτης του, η δεξτρορφάνη, μπλοκάρουν τους υποδοχείς NMDA (N-methyl-D-aspartate) στον εγκέφαλο. Αυτοί οι υποδοχείς εμπλέκονται στη μετάδοση σημάτων μεταξύ των νευρικών κυττάρων και παίζουν ρόλο στη μάθηση, τη μνήμη και την αντίληψη του πόνου. Αναστέλλοντας τους υποδοχείς NMDA, το DXM μπορεί να παράγει διαχωριστικές επιδράσεις, οι οποίες μπορούν να μεταβάλουν την αντίληψη και τη νόηση.
Το DXM είναι επίσης αγωνιστής στους υποδοχείς σίγμα-1. Αυτοί οι υποδοχείς εμπλέκονται σε διάφορες νευρολογικές διεργασίες, συμπεριλαμβανομένης της διαμόρφωσης της απελευθέρωσης νευροδιαβιβαστών και της νευροπροστασίας. Η ενεργοποίηση των υποδοχέων σίγμα-1 μπορεί να συμβάλει στις ψυχοδραστικές και νευροπροστατευτικές επιδράσεις του φαρμάκου.
Το DXM αναστέλλει την επαναπρόσληψη της σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που εμπλέκεται στη ρύθμιση της διάθεσης. Αυξάνοντας τα επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλο, το DXM μπορεί να έχει αποτελέσματα που αλλάζουν τη διάθεση και μπορεί να συμβάλει στη χρήση του για τη θεραπεία ορισμένων διαταραχών της διάθεσης. Ωστόσο, αυτό αυξάνει επίσης τον κίνδυνο εμφάνισης συνδρόμου σεροτονίνης όταν συνδυάζεται με άλλους σεροτονινεργικούς παράγοντες.
Τέλος, το DXM έχει ασθενή συγγένεια με τους υποδοχείς των οπιούχων, ιδίως τον υποδοχέα σίγμα-1 και, σε μικρότερο βαθμό, τον υποδοχέα mu-οπιοειδών. Παρόλο που δεν προκαλεί σημαντικές επιδράσεις που μοιάζουν με οπιοειδή, η αλληλεπίδραση αυτή μπορεί να συμβάλει στο συνολικό φαρμακολογικό προφίλ του.
Η φαινιμπούτη (β-φαινυλο-γ-αμινοβουτυρικό οξύ) είναι κατασταλτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και αγχολυτικό. Αναπτύχθηκε στη Σοβιετική Ένωση και χρησιμοποιείται σε ορισμένες χώρες ως συνταγογραφούμενο φάρμακο για το άγχος, την αϋπνία και άλλες καταστάσεις.
Το φαινιμπούτ είναι κυρίως ένας αγωνιστής του υποδοχέα GABA B. Το GABA (γ-αμινοβουτυρικό οξύ) είναι ο κύριος ανασταλτικός νευροδιαβιβαστής στον εγκέφαλο. Διεγείροντας τους υποδοχείς GABA B, το Phenibut μειώνει τη νευρωνική διεγερσιμότητα, οδηγώντας στα ηρεμιστικά και αγχολυτικά του αποτελέσματα. Αυτή η δράση είναι παρόμοια με τον μηχανισμό της βακλοφαίνης, ενός μυοχαλαρωτικού και αντισπασμωδικού παράγοντα.
Επίσης, το phenibut έχει κάποια συγγένεια με τους υποδοχείς GABA A, αν και η επίδραση αυτή είναι λιγότερο έντονη από τη δράση του στους υποδοχείς GABA B. Η διαμόρφωση των υποδοχέων GABA A συμβάλλει στη συνολική ηρεμιστική και αγχολυτική δράση του.
Μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τη ντοπαμίνη στο ραβδωτό σώμα, γεγονός που μπορεί να συμβάλλει στις νοοτροπικές (γνωστικές-ενισχυτικές) και ευφορικές επιδράσεις του. Αυτή η ντοπαμινεργική δραστηριότητα μπορεί επίσης να παίζει ρόλο στη δυνατότητα κατάχρησης.
Τουλάχιστον το phenibut μπορεί να μπλοκάρει τους διαύλους ασβεστίου που συνδέονται με την τάση, γεγονός που συμβάλλει στη μείωση της νευρωνικής διεγερσιμότητας. Αυτή η δράση μπορεί να συμβάλλει στις συνολικές ηρεμιστικές και μυοχαλαρωτικές επιδράσεις του.
Ο συνδυασμός DXM και φαινιμπούτ μπορεί να έχει σημαντικές και δυνητικά επικίνδυνες επιδράσεις λόγω των αλληλεπιδράσεών τους με πολλαπλά συστήματα νευροδιαβιβαστών.
- Γνωστική εξασθένιση: Το DXM και το phenibut επηρεάζουν αμφότερα τη γνωστική λειτουργία. Ο συνδυασμός τους μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη σύγχυση, εξασθένιση της μνήμης και δυσκολία συγκέντρωσης.
- Αποσυνδετικές και παραισθησιογόνες επιδράσεις: Η DXM, ιδιαίτερα σε υψηλές δόσεις, μπορεί να προκαλέσει διαχωριστικές και παραισθησιογόνες επιδράσεις. Ο συνδυασμός του με φαινιμπούτ μπορεί να εντείνει αυτές τις επιδράσεις, οδηγώντας ενδεχομένως σε σοβαρό αποπροσανατολισμό, οπτικές και ακουστικές ψευδαισθήσεις και απομάκρυνση από την πραγματικότητα.
- Αυξημένο άγχος και διακυμάνσεις της διάθεσης: Ενώ και οι δύο ουσίες μπορούν να μειώσουν το άγχος σε θεραπευτικές δόσεις, ο συνδυασμός τους, ιδίως σε υψηλές δόσεις, μπορεί παραδόξως να αυξήσει το άγχος και να προκαλέσει διακυμάνσεις της διάθεσης. Αυτό οφείλεται στις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις εντός των συστημάτων νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου.
- Ενισχυμένη καταστολή και κατάπτωση του ΚΝΣ: Τόσο το DXM όσο και το phenibut έχουν ηρεμιστικές ιδιότητες. Όταν συνδυάζονται, οι επιδράσεις αυτές μπορούν να ενισχυθούν σημαντικά, οδηγώντας σε βαθιά καταστολή και κατάθλιψη του ΚΝΣ. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπνηλία, λήθαργο και διαταραχή του κινητικού συντονισμού.
- Γαστρεντερικά ζητήματα: Η ναυτία, ο έμετος και άλλες γαστρεντερικές διαταραχές είναι συχνές και με τις δύο ουσίες. Ο συνδυασμός τους μπορεί να επιδεινώσει αυτά τα ζητήματα, οδηγώντας σε αυξημένη δυσφορία και πιθανή αφυδάτωση.
- Ενισχυμένη ευφορία και κίνδυνος εθισμού: Η ντοπαμινεργική δραστηριότητα του Phenibut και η δυνατότητα του DXM να αυξάνει τη σεροτονίνη μπορούν να συνδυαστούν για να ενισχύσουν το αίσθημα ευφορίας. Αυτή η αυξημένη ευφορία αυξάνει τον κίνδυνο ψυχολογικής εξάρτησης και κατάχρησης.
- Αυξημένος κίνδυνος αναπνευστικής κατάθλιψης: Οι υψηλές δόσεις DXM και phenibut μπορούν να καταστείλουν το αναπνευστικό σύστημα. Όταν λαμβάνονται μαζί, αυξάνεται ο κίνδυνος σοβαρής αναπνευστικής καταστολής, η οποία μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, συνιστούμε τη θεραπεία αυτού του συνδυασμού με μεγάλη προσοχή.
Last edited by a moderator: